Heimilisblaðið - 01.05.1961, Blaðsíða 12

ir hennar, Stefán Bessason bóndi í Kross-
gerði og víðar í sömu sveit, var móður-
bróðir Jóns Jónssonar skipstjóra og konu
hans líka, en þau voru systrabörn, eins og
áður er sagt. Höskuldur og þau voru því
þremenningar að frændsemi. Kona Hösk-
uldar, Guðný Þórðardóttir að nafni, var
ættuð úr Breiðdal, af Ásunnarstaðaætt.
Hún var því náskyld þeim bræðrum, Er-
lendi skipstjóra og Steindóri frá Ósi í
Breiðdal og sömuleiðis Sigríði Erlends-
dóttur, móður Stefáns Eyjólfssonar, og
ennfremur Bjarna Jónssyni í Krosshjá-
leigu, en Höskuldur var mágur hans. Það
hefðu því fáir orðið eftir um borð í skút-
unni, ef þeir af skipverjum, sem voru skyld-
ir honum eða tengdir og því eflaust einnig
kunningjar hans, hefðu farið með honum,
eins og hann bað þá um.
En örlögin voru svo einkennileg, ef svo
mætti segja, að Höskuldur var fallinn í
valinn áður en ár var liðið frá því að skip-
ið fórst. Ævilok hans urðu þau, að sjór-
inn tók hann líka. Hann fórst við annan
mann 4. janúar 1866. „Drukknaði á sjó-
vegsferð úr kaupstað (á Djúpavogi) fast
við Karlsstaðatanga." (smb. kirkjub. Beru-
fj. þ. á.).
Söguritarinn, Eiríkur G. Isfeld (f. 8.
júlí 1873, d. 5. janúar 1924). Foreldrar:
Guðmundur Guðmundsson (f. 18. marz
1834 á Urriðavatni í Fellum, d. 1. septem-
ber 1896) bóndi á Hesteyri í Mjóafirði,
áður veitingamaður á Seyðisfirði og seinni
kona hans, Þórunn Pálsdóttir (f. 25. nóv.
1840 á Eskifirði, d. 5. marz 1908). Faðir
hennar, Páll Isfeld trésmiður, fyrst á Eski-
firði og síðan bóndi á Eyvindará, var son-
ur ísfelds skyggna, sem flestir kannast við.
Eiríkur ólst upp með foreldrum sínum á
Hesteyri og að þeim látnum bjó hann þar
til dauðadags. Á yngri árum sínum safnaði
hann og skráði allmikið af sögum og sögn-
um af ýmsu tagi, er að lokum var orðið
álitlegt safn. Það hefur ekki hingað til kom-
ið fyrir almenningssjónir að undanteknum
fáeinum sögnum úr því, sem birtust í
sagnasafni Sigfúsar Sigfússonar, en nú
hefur það allt í heild verið búið til prent-
FÁLKINN STEYPIR StR
Framhald af bls. 93.
Ránfuglar eru þekktir að því að sýna
mikla ábyrgðartilfinningu sem foreldrai
unganna sinna, og þess eru mörg dæmi, a
hjónin haldi tryggð ævilangt. Mörg þeii’13
vitja sama hreiðursins ár eftir ár. Þess eru
dæmi, að sama fiskiarnarhreiðrið ha 1
gengið að erfðum frá kynslóð til kynslóða1
í 125 ár, — og í Englandi er turnfálka'
hreiður, sem hefur verið „í byggð“ síðan a
dögum Elísabetar I.
Enda þótt ránfuglamóðirin sé stæn’1 en
faðirinn — öfugt við það, sem annars el
reglan í fuglaheiminum — er það einkurn
hann, sem aflar fjölskyldunni fæðu. FyrU
kemur þó, að hjónin fara saman á veiða1-
Fuglafræðingur sá eitt sinn arnarhjón, sen1
í sameiningu lögðu hrafn að velli, flugu
með hann á brott og léku sér að honum sen1
fótbolta á fluginu! f
Eftirfarandi smásaga sýnir, að fugja
þessir eru þrátt fyrir orðróminn ekki em
slæmir og margir halda: Bandarískur tom
stunda-dýrafræðngur rakst á stóran mllS
víga, sem hafði vængbrotnað. Hann ie
með hann heim, og nágrannabændunum
mikillar skelfingar bjó hann um hann
hænsnastíunni hjá sér. En músvígur1111^
bjó í sátt og samlyndi innan um hænsn
um þriggja mánaða skeð, á meðan v£e. _
ur hans var að gróa, — og ekki einn ell\
asti kjúklingur freistaði hans. Aftu1
móti hurfu allar þær rottur og mýs, se _
fram til þess tíma höfðu sótt í hænsna
fóðrið.
unar og verður gefið út innan skamn1^
Er þar sagt frá ýmsu, sem engar skra
sagnir eru til um, aðrar en þessar.
Frásögn sú, sem birt er hér að fram
er úr þessu safni, eins og áður er sagt-
Sigurður HelQason‘
HEIMILDA, sem hér liefur verið
a eetið JaI'
Kirkjubs*111
úr ÞW
að til, mun víðast vera ge
óðum. Helztar eru:
margra sókna austanlands og ur *
eyjarsýslum, skjöl frá sýsluina"”,inI).
baettum í Múlasýslum, almenn ^lt
töl, Norðanfari og eitthvað lí11
fleira.
ISBLAP1®
100
heimil