Heimilisblaðið - 01.05.1961, Blaðsíða 17

Uóþurrlzun
— það nýstárle^asta
í matvæla^eymsln
Eítir James Stewart-Gordon
^Yrir tveim mánuðum tók ég mér ferð á
hendur til Aberdeen, til að skoða tilrauna-
Verksmiðju — og snæða miðdegisverð í
eMhúsi verksmiðjunnar. Ung stúlka gekk
Urti beina, bar fram nautasteik með brún-
uðum kartöflum, baunum og hindberjum,
°k það var dásamlegur matur. Það sem
Var þó athyglisverðast við þetta allt var
Pað, að bæði kjötið og grænmetið hafði leg-
&eymt á opinni hillu í verksmiðjunni —
1 tuttugu mánuði! Það hafði legið þar í
°ttþéttum pokum, en hvorki hraðfryst né
Sett í niðursuðumauk að neinu tagi. Leynd-
ardómurinn var „ís-hraðþurrkun“, stór-
Urðuleg og öldungis ný geymslu-aðferð,
uar sem allt vatn er burtnumið úr matn-
Urn> án þess að breyta þar með efnasam-
Setningu hans.
tsþurrkun af þessu tagi veldur samt ekki
Vr> að matvælin verði að gráu og ólystugu
ufti, eins og jafnan varð við þær þurrk-
Uaraðferðir, sem notaðar voru í síðari
einisstyrjöldinni. Þau varðveita bragð-
, Ul sín að 95—100 hundraðshlutum, og
^gar þau eru aftur látin sjúga í sig vatn,
Urn 'U n^JU uPPrunate&a lögun sína og
, ftiál. Nýmeti, sem geymt er á þennan
^ t, þolir sérhvert loftslag án þess að
tj^yfast> og nánast í óendanlega langan
0 u' "^ulc þess taka matvælin minna rúm,
er Pyngd þeirra minnkar, en hvorttveggja
jjj atriði, sem húsmæður kunna að meta í
tjj1 auPaferðum. Meira en 200 leiðangrar
heimshluta hafa þegar not-
Igj*. Ser ísþurrkaðar fæðubirgðir — m. a.
Vj aitprr þeirra Edmunds Hillarys og Vi-
n Fuchs á suðurheimskautið — og jafn-
hRi--
vel húsmæður, sem ekki eiga neinn ísskáp
geta áhættulaust keypt þannig vörur og
birgt sig upp af þeim til margra mánaða.
Áður en Aberdeen-nautasteikin mín var
lögð í vatn, líktist hún einna helzt tréni-
svampi, og hún var létt og gljúp eins og
vikur. Á vogarskálinni sýndi hún rúmlega
90 gramma þunga.
„Hvað var stykkið þungt, áður en það
var þurrkað?" spurði ég.
„Nákvæmlega 225 grömm,“ svaraði unga
stúlkan, sem sá um matseldina. Hún lagði
nú kjötbitann í litla skál með vatni í, og
óðara tók hann að bólgna. Vatnið sem sí-
aðist inn í hann blandaðist blóðlitarefni
því, sem enn var geymt í kjötinu, og mynd-
aði nýtt og hreint blóð, sem litaði aftur
vatnið umhverfis ljósrautt. Eftir tæpar
tvær mínútur lá stórt og lystilegt nauta-
kjötsstykki í skálinni, og þegar það var lagt
á vogina, fór nálin upp að 225 grömmum!
Matseljan smurði nú kjötið beggja vegna
með smjöri, til að koma í veg fyrir að vatn-
ið læki úr honum aftur, og steikti hann síð-
an í fjórar mínútur hvora hlið fyrir sig.
„Nú skuluð þið bragða á þessu!“ sagði hún.
Og bragðið var eins ljúffengt og ég minnt-
ist að hafa nokkru sinni fundið áður.
„Þetta er stórkostlegt!“ hrópaði ég upp.
„Já, ekki er hægt að neita því, að stórkost-
legt er það,“ svaraði hún og brosti.
Matvörur þær, sem heppilegar eru til ís-
þurrkunar, taka næstum til allra tegunda,
allt frá sveppum og upp í zeprakjöt. Einnig
hefur tilbúinn matur eins og steikt nauta-
kjöt, nýrnaragú o. fl. verið ísþurrkað, og
ekki þarf að láta hann liggja í heitu vatni
nema fimm mínútur, til þess að hann sé
ætur sem nýr væri.
Eftir þetta fór ég til London, til að hafa
tal af þeim manni, sem verið hefur drif-
fjöðrin í tilraununum með ísþurrkun sem
þessa. Hann heitir Rex Barnell og starfar
við matvælaráðuneytið breka. Dr. Barnell
neitaði því eindregið, að nokkuð væri dul-
arfullt við þessa aðferð. Þetta er ekki ann-
að en vísindaleg og einföld aðferð, sagði
hann.
„En haldið þér ekki, að þessi aðferð eigi
eftir að hafa mikla þýðingu?" spurði ég.
„Jú, það er allt annað mál,“ svaraði dr.
MíLISBLAÐIÐ
105