Heimilisblaðið - 01.07.1961, Blaðsíða 7

S6m öllum hnútum eru kunnugir, eru ekki
6ins sigurvissir og hinir, sem þekkja kors-
iska stigamennsku aðeins af lestri dagblaða
skáldsagna. Öll þjóðarsaga Korsíku
Öallar í rauninni aðeins um stigamenn,
innbyrðis baráttu þeirra og lífsferil. Þeir
eru Korsíku það, sem herforingjar og kon-
Ungar hafa verið öðrum Evrópulöndum.
Yfirleitt má segja, að ekki beri að leggja
t*ann skilning í orðin „korsískur stiga-
maður“ sem lagður er í það hugtak ann-
ars staðar um Evrópu.
Ferill stigamannsins hófst einatt við
einhver fjölskylduátök, uppgjör vegna af-
kíýðissemi eða út af annars konar hefnd-
um — ]a vendetta. Það var einfaldlega
yegna æru sinnar, sem morðinginn neydd-
lst til að fremja ódæðið, hann varð sem-
Sagt stigamaður sökum ábyrgðartilfinning-
ar og af virðingu fyrir þjóðlegri siðvenju
Jands síns, enda þótt hann ætti alls ekki
1 neinum útistöðum við frönsk yfirvöld og
mgafyrirmæli að öðru leyti. Þess vegna
^ar það, að hin franska stjórn leyfði sér
engi framan af að umbera þetta, án þess
að gera tilraun til að útrýma stigamennsku
landsmanna.
Þegar morðingi hafði hlýtt kalli blóð-
mfndarinnar og myrt óvin sinn, varð hann
flýja út í kjarrskógana til að forðast
^aldboðið og hefndir óvinafjölskyldunnar.
Finkennandi fyrir ástandið var það, að
^firleitt barst yfirvöldunum engin kæra út
morðinu frá fjölskyldu hins myrta. —
Tr^n niðurlægði sig ekki með því að klaga
1 yfirvaldanna, heldur treysti því, að hún
komið fram hefndum upp á eigin
sPýtur. Þannig orkuðu óskráð lög blóð-
efndarinnar áfram og gátu leitt til þess,
a tvær stórar og voldugar ættir útrýmdu
a^tum hvor annarri.
En furðulegt má það teljast, að kristin-
ominum skuli aldrei hafa tekizt að verða
1 slíkrar blessunar meðal Korsíkubúa,
on þótt þeir séu ákafir trúmenn á róm-
^sk-kaþólska vísu. Að öllu öðru leyti eru
boð.
emlægir og heitir í trú sinni og halda
s]n°r^n ölyS'&iie&a- Til dæmis eru hjóna-
dnaðir óþekkt fyrirbæri á Korsíku, og
6 askilið fólk gæti alls ekki hafzt við á
Uílr>i; það yrði flæmt þaðan burt. Hjú-
HElM
Heldur vill Korsíkubúinn fara á veiðar en að að
yrkja jörðina.
skapartryggð allt til dauða, rétttrún-
aður og kristileg meinlæta-afstaða er
einkennandi fyrir Korsíkubúann — en
kirkjunni hefur samt aldrei tekizt að koma
þeim í skilning um, að maður má ekki
drepa „óvin“ sinn til þess að bjarga fjöl-
skylduærunni.
Þegar morðingi neyddist til að flýja út
í skóg, eftir blóðhefndina, var honum jafn-
an fylgt af föður eða bróður, honum til
aðstoðar, og til þess að tengsl hans við
fjölskylduna rofnuðu ekki með öllu. Fjöl-
skyldan heima hjálpaði honum fjárhags-
lega, útvegaði honum mat, hélt uppi leyni-
legum njósnum fyrir hann um ferðir þjóð-
liðsmanna og athafnir óvinafjölskyldunn-
ar. Kona hans eða foreldrar héldu áfram
daglegu lífi sínu, sáu um eigur hans, og
ilisblaðið
139