Heimilisblaðið - 01.07.1961, Blaðsíða 14

hvalina fyrirleit hann. Sterklegur og snögg-
ur í hreyfingum sem hann var, hafði hann
aldrei fyrr þurft að óttast neinn.
Hann hafði nú kafað dýpra og synti
rólega aftur og fram, á meðan hann safn-
aði kröftum og reyndi að finna bjarndýrið
aftur með þessu eina auga, sem eftir var.
Og allt í einu sá hann þennan stóra, hvíta
skrokk synda örskammt frá, þaðan sem
hann var.
I því sem björninn ætlaði að fara að
stinga sér, fann hann sáran sting nísta sig
í vinstri síðu, og svo var líkt og bjarg
risi úr djúpinu og lyfti honum upp. En
náhvelinu hafði mistekizt öðru sinni. Högg-
ið hafði aðeins lent á vinstri öxl bjarnarins,
án þess að særa hann verulega. Engu að
síður hafði spjótið rekizt í gegnum öxlina
í allri sinni lengd. Og í þeirri trú, að óvin-
urinn hefði fengið banahöggið, tók hvalur-
inn kipp aftur á bak, til að losa trjónuna.
En það reyndist ekki auðvelt. Björninn,
sem var trylltur af sársauka, klemmdi haus
náhvelisins milli hrammanna. Hann klór-
aði, reif og sleit með ákafa, svo að haus
hvalsisn varð lítið annað en ólögulegur
óskapnaður. Hvalurinn brauzt um af öllum
mætti, til að losna, — en árangurslaust.
Hann sökk, dýpra og dýpra, unz hann vai
kominn á botn. Er hann fann fyrir botn-
inum undir sér, sveigði hann skrokkinn
ákaft og snöggt, og tókst þannig með afls-
mun að losa spjótið. Blóðið vall í stríðuni
straumum úr sárum hans. Hann sökk aí -
ur til botns, veltist til um stund, en lá sio-
an hreyfingarlaus.
Óðara er björninn komst aftur upp a
yfirborðið, tók hann að fnæsa og mása
kröftuglega. Auðsjáanlega vildi hann vera
undir það búinn að berjast áfram, ef me
þyrfti. Hann var á valdi baráttulöngunai>
en hafði þó ekki jafnað sig fyllilega- A
lokum fann hann þó, að hann hafði hvi z_
nægilega. Hann kafaði á ný. En hann sa
óvininn hvergi. Hann þurfti ekkert að o '
ast lengur. Og hann skauzt aftur upp
yfirborðið. _
Hann reisti höfuðið hátt og skima
vandlega í kringum sig. Enginn óvinu^
sjáanlegur; enginn, sem þurfti að berja
við.
Hann drap þrjá laxa, sem syntu fraIT1
hjá; svamlaði síðan í átt til eyjarina^
með einn þeirra í kjaftinum. Þar skye
hann á land og lagðist fyrir, til að slei J
sár sín.
< Enska prinsessan Alex-
andra var nýlega á ferð i
Ástraliu og kom ])á i þjálf-
unarstöð ástralskra sund-
manna. Myndin er tekin þeg-
ar hún var að tala við hin
frægu systkini Ilsa og Jon
Konrads.
«t>
Þetta er stærsta hantaska,
sem gerð hefur verið, og er
úr gerfileðri. Hún var á sýn-
ingu. sem brezkir leðurvoru-
framleiðendur héldu nýlega
í Lundúnum. >

146
HEIMILisbLA