Heimilisblaðið - 01.09.1961, Blaðsíða 14

hinum undurfagra og stóra kransi, sem
þér senduð við útför hr. Grosselets. Það
hefur sennilega verið þér, sem stóðuð fyrir
söfnuninni?"
„Söfnuninni? Hvaða söfnun?“
„Ég á við,“ svaraði Lagnel. „Stóðuð
þér ekki fyrir því að safna inn meðal
hinna leigjendanna fyrir kransinum, sem
ég var aS tala um?“
„Onei-nei,“ svaraði Dutreuil og hló við
lítillega. Blessaður maðurinn hafði aldrei
neina leigjendur nema okkur hjónin. Við
leigjum tvö herbergi hérna fyrir ofan og
leigjum þau mjög ódýrt. Ég sé, að þér
undrizt það, að við skyldum geta borgað
svona dýrmætan krans. Það gátum við
heldur ekki. Sannleikurinn var sá, að það
var frú Grosselet sjálf, sem borgaði hann.
Okkar á milli sagt var Grosselet heitinn
maður, sem ekki kunni að fara með pen-
inga eða krækja í þá, og þess vegna var
hann alltaf í fjárhagslegri klípu. Áður en
hann dó, skrifaði hann um það, hvernig
hann vildi, að útför sín færi fram — í
öllum smáatriðum, einnig það, að hann
vildi fá krans með áletrun, og vesalings
konan hans varð nauðug viljug að fara að
hinzta vilja hans. Grosselet hefur ekki trú-
að okkur fyrir neinu, en við höfðum hugs-
að margt og mikið um hina kostnaðar-
sömu jarðarför, — og niðurstaða okkar,
konunnar minnar og mín, er sú, —■ að
hann hafi haft dóttur sína í huga ... Þer
skiljið: Fólk átti að halda, að hún væri
ríkmannlegt gjaforð . . . Sem sagt. . .“
„Þetta áttirðu nú ekki að segja svona
hreint út, væni minn,“ sagði þá frú Dutre-
uil. „Ég sé heldur ekkert athugavert við
þetta, úr því það leiddi til þess, sem það
hefur gert. ..“
Lagnel beið ekki eftir því að heyra
meira. Hann gekk til sonar síns og dro
hann afsíðis. Skjálfandi röddu sagði hann.
„Það er þokkaleg saga, eða hitt þó held-
ur . . . Ko-konan þín á ekki einu sinni salt-
ið út í grautarpottinn!“
„Hvað er eiginlega komið yfir Þ1^’
pabbi gamli?“ spurði sonurinn. „Þú vars
nú búinn að segja mér þcið fyrir löngu!
„Já, en ég vissi það ekki! Ég hélt..
„Elsku pabbi, segðu heldur að þú hald-
ir, að ég hafi fengið yndislegustu konu
í heimi, sem alls ekki gæti verið dásain-
legri í mínum augum, þótt hún væri klæd
í gull frá hvirfli til ilja!“
< Með þessum flöskuhaldara,
sem framleiddur er i Japan, get-
ur barnið notað pelann án að-
stoðar annara.
Á eyjunni Jamaica sem er
skammt frá Cubu, var þessi
stúlka valin fegurðardrottning ár-
ið 1958. Hún heitir Adrienne Dup-
erly, og er nú farin að leika í
kvikmyndum. >
190
HEIMILISBLAÐ10