Heimilisblaðið - 01.09.1961, Blaðsíða 15
Italska
írelsisbetjaii
Garibaldi
17 marz í VOR minntust Italir 100 ára
afmælis sameiningar landsins, sem kon-
ungsríkis undir stjórn Victors Emanúels.
Aðalhetjan í sameiningarbaráttunni var
Giuseppe Garibaldi. Hann var fæddur 4.
júlí 1807 og dáinn 2. júní 1882. Hann
kynntist ungur sjónum, var í flota Sard-
íníumanna, fór til Suður-Ameríku 1836 og
tók þar þátt í byltingu í Brasilíu, þar sem
hann fékk á ýmsan hátt svalað ævintýra-
löngun sinni. Árið 1848, er honum barst
til eyrna fréttin um frelsisstríðið heima
fyrir, sneri hann þegar í stað til Italíu og
gekk í her Sardíníumanna. En þar eð hann
var lýðveldissinni, var þénustu hans brátt
hafnað, og fór hann þá til Lombaríu og
barðist sem sjálfboðaliði í Como-héraðinu.
í desember sama ár hélt hann til Rómar
°g var kjörinn í ráðgjafanefnd grundvall-
urlaganna, og var þar með einn af þeim,
sem grundvölluðu hið rómverska lýðveldi.
Hann tók þátt í vörn Rómar gegn her
Frakka og var þar í fylkingarbrjósti. En
eftir að borgin féll, fór hann til norðurhér-
aðanna og stóð þar fyrir andspyrnuhreyf-
*n£u, en átti þó við að etja ofurefli Aust-
Urríkismanna. I San Marino leysti hann
UPP lið sitt og neyddist til að flýja til
Genúa. Þaðan var honum vísað brott af
sardíniskum stjórnarvöldum, og fór þá
bessi dugmikla og bjartsýna frelsishetja
Sem landflóttamaður til Norður-Ameríku
°£ gerðist skipstjóri á Kyrrahafsskipum.
Árið 1854 sneri hann heim aftur, festi
kaup á hluta eyjarinnar Caprera og var
yaraforseti þjóðþingsins 1857. Þegar stríð-
'ð brauzt út 1859, hófst hið ógleymanlega
sevintýri Garibaldis, sem varla á hliðstæðu
^Eimilisblaðið
í sögunni. Sem leiðtogi sjálfboðaliða frá
Ölpunum tók hann bæinn Como. Skömmu
síðar kom honum í hug að sækja að Kirkju-
ríkinu, en hætti við það með tilliti til
Frakklands. Árið 1860 var hann kjörinn
til fulltrúadeildar þingsins og lét þar
óspart í ljós hryggð sína yfir falli Nizzu
(fæðingarbæjar síns) í hendur Frökkum.
Upp frá því bar hann haturshug til Napó-
leons III., jafnframt því sem hann botnaði
ekki í stjórnarathöfnum Cavours, er voru
rómversku eðli hans óskyldar á ýmsan
hátt.
Hatrið í garð Napóleons III. átti að
miklu leyti þátt sinn í næstu athöfnum
Garibaldis: herförinni til Sikileyjar. Ca-
vour, sem vildi gjarnan friðmælast við
Giuseppe
Garibaldi
191