Heimilisblaðið - 01.09.1961, Blaðsíða 34

fara hingað, — og nú er ég kominn, eins og
þér sjáið.“
Rinaldo þakkaði henni innilega fyrir
hjálp hennar og vernd og fór svo smám
saman að búa hana undir að heyra um upp-
götvanir hans í höllinni og hlusta á sögu
Viölöntu.
Greifafrúin varð skelfingu lostin og
krafðist að fá að tala við Violöntu. Hún
heyrði svo söguna af hennar eigin vörum.
Greifafrúin lofaði henni vernd og aðstoð.
• Nú varð meira um að vera í höllinni.
Hinn forvitni hallarvörður fékk nokkrar
upplýsingar, en var jafnframt bent á, að
spyrja einskis frekar. Violanta kom fram
sém lagsmær greifafrúarinnar.
'Á fögru sumarkvöldi eins og svo oft er
á Sikiley sátu greifafrúin og Rinaldo á
einum af svölum hallarinnar og héldust í
hendur. Bæði voru þau fámál. Loks tók
greifafrúin til máls:
„Einhvern tíma verður nú að taka af
skarið varðandi þetta samband okkar.
Hvers vegna frestum við því og gerum
þannig lífið dapurlegt fyrir okkur? —
Ségið mér í einlægni, hvað þér hugsið
yður að gera.“
*;,Það, sem ég hlýt að gera, er að yfir-
Sikiley.“
„Hvers vegna? Hafa menn á einhvern
hátt sýnt yður fyrirlitningu eða vísað yður
á dyr?“
„Já, hvarvetna," sagði Rinaldo.
„Hvernig stendur á því? Talið greini-
legar. Er la Cintra ekki hið rétta nafn
yðar? Hvað heitið þér í raun og veru?“
;,Þegar ég er kominn burt, þá munuð
þér komast að raun um, hverjum þér haf-
ið sýnt vináttu og blíðu.“
„Þér gerið mig hrædda. Romano mark-
greifi gaf það til kynna, að hann þekkti
yður...“
„Já, hann þekkir mig. Þó var mér engan
veginn hugljúft að vera með markgreifan-
um og félögum hans. Þeir ætluðu að hafa
mig að leiksoppi í voðalegum leik. Nú sé
ég þetta allt svo ofur vel. Ég komst undan
í þetta skipti, enn einu sinni hef ég slopp-
ið, en hver veit...“
„Talið skýrar, dularfulli maður.“
„ó, Dianora! Ég þarf ekki...“
„Hvað þá? Ég veitti þér ást mína, mig
alla, allt, sem mér var dýrmætt, og samt
getur þú dulið mig einhvers. — Ég vil vita
meira um þig eins og þú veizt. Ég er reiðu-
búin að fara með þér, hvert sem þú ferð.“
„Vertu kyrr! Þú getur ekki fylgt mér í
útlegð.“
„Ég býð þér hönd mína.“
„Ó, hönd þín tilheyrir göfugri manni
en mér.“
„Hún tilheyrir föður barnsins míns.“
„Guð almáttugur! Hvað varstu að segja?
— Láttu barnið þitt bera þitt nafn, þeg-
ar þú verður móðir. Nafnið mitt getur það
ekki borið með sæmd.“
„Segðu allt af létta. Ég vil vita það.“
„Þegar þú hvíldir í faðmi mínum, Þa
varst þú í örmum viðurstyggilegasta
manns Italíu. Ég er Rinaldini.“
„Guð minn góður!“
Greifafrúin hneig niður og var nærri
fallin í ómegin. Rinaldo fór með hana til
herbergis hennar. Snemma næsta dags
óskaði hann eftir viðtali við hana. Þá var
látið svo heita, að hún svæfi. Skömtnu
síðar var honum færður innsiglaður bréf-
miði frá greifafrúnni. Hann lauk honum
upp og las eftirfarandi:
„Þú hefur gert mig ósegjanlega óham-
ingjusama. Ég get ekki þolað að sjá þ1®’
aftur. Láttu mig um að mæta mínum örlög-
um, og þú verður að taka þínum.“
Fíllinn er þrif-
ið dýr, eins og
sjá má á mynd-
inni líður hon-
um vel meðan
dýravörðurinn
þvær hann.
210
heimilisblaði®