Heimilisblaðið - 01.12.1961, Blaðsíða 21

múrhúðunin, sem ber við dökkan berg-
vegginn, er leiðarmerki farmönnum og
sést langt utan frá sjó.
í hinu raka sjávarlofti vex grasið, og
þar heyjast vel. En sléttan hjá klaustur-
rústunum er orðin að mýri aftur, eins og
hún var áður en munkarnir komu til eyj-
arinnar og gerðu hana að ræktarlandi.
0g fólkið á meginlandinu lætur fé sitt
ganga í eynni, rétt eins og á dögum Sunn-
evu. Mest er þar um sauðfé. Það bítur
grasið, þar sem áður var kirkjugólf og
súlnagöng klaustursins.
Fram hjá klausturrústunum liggur veg-
urinn upp brattann að upphleðslunni, sem
enginn veit hve gömul er nú. Vegur þessi
verður lakari með ári hverju. Hann ligg-
ur í mörgum stöllum, en meðfram honum
rennur lækur, sem á upptök sín uppi í
hellinum. Þetta vatn gæti trúlega verið
gætt yfirnáttúrlegum mætti. Enda mun
það ennþá eiga sér stað, að fólk sæki það
handa sjúkum.
Yfir allt gnæfa rústir Sunnevu-kirkj-
unnar, en að baki henni tekur við hellis-
munninn — elzta krikjuþak í Noregi og
það eina, sem ennþá stendur af þeim, er
Ólafur helgi hefur kropið undir. Hann
tók land á Selju, þegar hann kom heim
til að vinna Noreg og halda áfram kristni-
boði Ólafs Tryggvasonar.
Frá hellismunnanum er ágætt útsýni til
hafsins og strandarinnar fyrir neðan, þar
sem hvítt brimlöðrið þvær skerin án af-
láts.
Sumardaga þá, er ég dvaldist þarna
fyrir nokkrum árum, var veður mjög gott.
Sólin brauzt fram úr þykkum en ljósum
skýjum, og geislarnir merluðu á hafflet-
inum. En skyndilega kom regnskúr, og
vatnið draup niður yfir hellismunnann,
þétt eins og kögur af glitrandi dropum,
og gegnum þetta hélt sólin áfram að skína
inn í hellinn, svo að mosinn á gamla alt-
arisstaðnum varð fagurgrænn, en gamalt
og þykkt lag af lambaspörðum á hellisgólf-
inu virtist mjúkt flos. — Gegnum regnnið-
inn og brimhljóðið frá ströndinni heyrð-
ist seytlið í uppsprettu þeirri, sem kennd
er við Sunnevu, og það voru margbreyti-
legir, lágværir tónar. Nokkrar sauðkind-
ur, sem ekki þorðu inn í hellinn af því þær
sáu ókunnuga þar á ferð, héldu kyrru fyr-
ir í kirkjurústunum skammt frá. Lítið
lamb hoppaði upp á steinpallinn, þar sem
áður hafði staðið skrín heilagrar Sunn-
evu. Þar lagðist það niður, hvítt og fag-
urt — rétt eins og það hefði vitneskju
um, hve táknrænt það var á þessum stað.
Framhald af bls. 236
Mennirnir hafa ævinlega reynt að gera
sínar eigin yfirbyggingar yfir einföldustu
sannindi og lagað þær eftir sínu eigin
höfði, þegar hin einföldu sannindi, ein
út af fyrir sig, koma þeim ekki sem bezt,
að einhverju leyti. Þannig hefur verið far-
ið með kenningar Jesú. Sá, sem vill kynn-
ast hinni óviðjafnanlegu fegurð og hinum
undraverða þrótti, sem í þeim býr, verð-
ur fyrst að rýma burtu allri þeirri miklu
yfirbyggingu af orðlengingum og kenni-
setningum, því að annars er hún líkleg
til að dylja þær fyrir okkur.
Ég mundi gizka á, að allur sá guðfræði-
legi lærdómur, sem safnazt hefur saman
0g hlaðizt upp allt fram á þennan dag,
geti jafnazt á við lögmálið og spámennina
á dögum Jesú. En það var hann sjálfur,
sem skar til kjarnans, þegar hann kenndi,
að við ættum að elska guð og náunga okk-
ar, og bætti síðan við: „Á þessum tveim-
ur boðorðum byggist allt lögmálið og spá-
mennirnir."
Ég spyr ekki framar: „Er hugsanleg
nokkur lífsskoðun, sem hugsandi nútíma-
maður getur aðhyllst til fulls og gert að
undirstöðu lífs síns.“ Minni leit er lokið.
Ég hef fundið það, sem ég leitaði að. —
Ég er kominn heim aftur.
kemur út annan hvern
mánuð, tvö tölublöð
saman, 44 bls. Verð árgangsins er kr. 50.00. f lausa-
sölu kostar hvert blað kr. 10.00. Gjalddagi er 14.
apríl. — Utanáskrift: Heimilisblaðið, Bergstaðastræti
27. Sími 36398. Pósthólf 304. — Prentsm. Oddi h.f.
HeÍÉnilishlaSiS
heimilisblaðið
241