Heimilisblaðið


Heimilisblaðið - 01.03.1963, Síða 5

Heimilisblaðið - 01.03.1963, Síða 5
Otto mig yfir að þeirri hlið tindsins, sem ^ssi að Valtournanche-dalnum í Italíu. Ég *6't þangað sem hann horfði, og ósjálfrátt t'opaði ég nokkur skref til baka. Þaðan sem við stóðum virtist fjallið einn lóðréttur Ve&gur niður á flatlendi. Maður sá græn engin í dalnum, stráð bændabýlum eins eg örsmáum brúðuleikhúsum, langt, langt yrir neðan okkur. Það virtist óhugsandi, nokkur kæmist upp eða niður slíkan Jargvegg. En þó höfðu ítalskir f jallagarp- ar bundið reipi þétt utan um bergsnös rétt Vl® fætur mér. Þarna hékk það fram af br uninni og hvarf út í rúmið fyrir neðan. ”Það er þessa leiðina, sem maður fer nið- Ur>“ mælti Otto. Og þetta var einmitt hin ^ga Matterhorn-leið, sem kostað hafði est mannslífin. »Mér fellur ekki þetta reipi,“ sagði Otto hristi höfuðið. Kannski hafði hann grun um það, sem framtíðin geymdi í skauti sínu. n Við snerum við og tókum að fikra okkur 'ðiir brattann hinum megin, í átt að Zer- Síðla dags fórum við framhjá n ,6 védére, og þegar við skildum fyrir utan °nte Rosa, sagði Otto með blik í auga: ið ’íimn góðan veðurdag, mein Herr, verð- ^er ef til vill fjallgöngumaður.“ . ^æstu árin kleif ég allmörg þau fjöll, kv nrt Otto, sem liggja í hvirfingu um- -fis Zermatt. Þeirra á meðal var Zinal- u n°rn, sem með bröttum sínum og hengj- Ur l’eynist Matterhorn harður keppinaut- al^Ott° var að eðlisfari fátalaður maður, g , bví innilokaður, en stöku sinnum sJál/^ ^engl® hann til að tala örlítið um Hio •&n srg' Éaginn sem við snæddum Sa l^Unverð uppi á hátindi Zinalrothorns, Se 1 hann mér hreykinn af föður sínum, gar ^af®i verið fyrirliði allra fjallgöngu- 6i P.a í nágrenni Zermatts. Hann talaði R lg um konu sína og börnin fjögur. ken 11 Var t*egar búinn að veita þeim fyrstu t^^^stundirnar í fjallgöngum. Otto var en ni' kaÞólskrar trúar, og ég hef oftar sök6lnu sinni orðið að hætta við fjallgöngu að ^ess> hann vildi ekki láta hjá líða 0ema til messu. bi4iu 0 Éurrer var þeim fágæta hæfileika n að geta smitað aðra með hinum EiMilisblaðið Matterhorn. brennandi áhuga sínum á öllu því, er að fjöllum laut. Góður leiðsögumaður í fjall- göngum gerir allt sem hann getur til að samferðamaður hans finni til öryggis, en þegar maður var með Otto hlaut maður eitthvað miklu meira en aðeins umhyggju kunnáttumanns. Hann beinlínis sá um mann, og hann fékk mann til að njóta f jall- göngunnar í síauknum mæli og taka þátt í vitneskju hans um fjöllin. Við urðum allir góðvinir hans. Því að ég var enganveginn einn um þessa tilfinningu. Hvarvetna þar sem menn komu saman til að ræða um fjallgöngur, heyrði maður nafn hans nefnt hvað eftir annað, og margir útlendingar pöntuðu Otto Furrer sem leiðsögumann sinn óðara og þeir komu til Zermatt. Síðast veitti hann leiðsögn frú Hildu Erlanger frá New York. Mestan hluta júlí- mánaðar 1951 voru þau að klifra upp fjöllin við Zermatt. Þann 26. júlí loru þau sömu leið upp Matterhorn og við Otto höfðum farið. Þegar niður skyldi halda, settist hann á brúnina og lét reipið, sem batt þau saman síga ofurhægt úr höndum sér, en hún var komin góðan spöl niður á undan honum. Síðan sveiflaði hann sér sjálfur fram af brúninni og tók að klöngr- 49

x

Heimilisblaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Heimilisblaðið
https://timarit.is/publication/431

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.