Heimilisblaðið - 01.03.1963, Blaðsíða 13

ann 0g þvj næst vekja hann með kjafts-
höggi 0g heyja síðan einvígi við hann með
hnefunum. En ég lét skynsemina ráða. Ég
Eaddist aftur til herbergis míns og fór í
rúmið til að hugsa.
Evelyn hafði búið á stúdinuheimili, sem
e£ heimsótti einstaka sinnum ásamt Bill
Hyde, sem las lögfræði og var bezti vinur
^nn. Laugardagshóf stúdinanna voru
111 j Ög eftirsótt.
Viktor kom þangað líka; ég geri ráð fyr-
lr að Evelyn hafi boðið honum. Hann dans-
mjög vel, hann gat spilað á hvaða
ötjóðfæri sem var, og stundum skemmti
nann okkur með fallegum söngvum og
suðuramerískum lögum. Ég hreifst af
Pessu, því skyldi þá ung stúlka eins og
Evelyn ekki einnig hrífast?
^etta var allt og sumt, sem ég mundi
nm Evelyn Ames, nema að stúdinurnar
eldu einn daginn aukafund, og næsta dag
Veru augu Evelyn rauð, og daginn þar á
tir fþr jjm svjpag ieyti hvarf einnig
lktor Calderon....
ma> já, auðvitað. Nú skildi ég vel hvernig
j.. t_ var í pottinn búið. Ég flýtti mér nú í
0 ln> _því nú vissi ég hvað ég ætlaði að
^era. Ég fór út úr húsinu og gekk í gegn-
p sofandi þorpið og fann kofann sem
aUcar bjó í Ég barði á dyrnar. Þær voru
Poaðar varlega í hálfa gátt og ég sá í
lnglótt andlit Filippu.
lán'^eg^ manni y®ar aú taki bílinn að
1 aki inn til Galera í einkaerindum,"
Sa&ði
þér
e&- „Ef senor Calderon spyr, þá skul-
segja það sama við hann.
þ Galera vakti ég stöðvarstjórann og
jj i1 Settist við senditækið. Ég sendi Bill
4g., e 1 San Francisco langt skeyti, þar sem
jp a° hann um að senda mér allar upplýs-
ai um Evelyn Ames og Viktor Calderon.
Ijan& V1SS1 að Bill myndi ekki svíkja mig.
orsöv myncii útvega mér upplýsingar um
bað l 1.ar^s Evelyn — og ef til vill var
ykillirm að hegðun Viktors nú.
nrnin&ja Evelyn. Ég sárkenndi í brjósti
heilniana>.0g mig langaði til að hjálpa
þ s El að slást fyrir hana.
Vaf enn ein ástæða til að gera það.
blaði U,n,(ii nn ettir tilkynningu í mánaðar-
s údenta, sem var á þá leið, að Evelyn
^I^ILISBLAÐIÐ
Ames hefði fengið stöðu sem kennslukona
við skóla í Los Angeles. Það var ekki bein-
línis staða, sem ég gæti ímyndað mér, að
Evelyn myndi velja. Ég velti því fyrir mér,
hvort vonin í hjarta hennar væri alveg
horfin, vonin um að maðurinn sem hafði
svikið hana, myndi nokkurn tíma koma
aftur.
„Það er alveg sama Evelyn,“ hvíslaði ég
yfir fimm þúsund mílurnar, sém aðskildu
okkur, „við skulum jafna málin, og það
mun verða rækileg venganza, eins og það
hljómar svo fagurlega á spönsku."
Daginn eftir gekk allt á afturfótunum.
Það byrjaði strax um morguninn, þegar
Viktor hélt systur sinni frá mér. Ég vissi
að Carmelu langaði til að spyrja mig um
eitthvað, en ég var samt feginn að Viktor
kom í veg fyrir, að hún gæti talað eins-
lega við mig, vegna þess, að ég var ekki
viss um hvort ég gæti treyst henni.
Til þess að tefja tímann, þangað til svar
kæmi frá Bill Hydes, sagði ég við Viktor
að ég yrði að fá fleiri upplýsingar um Mil
Vetas, svo ég gæti ekki náð lestinni til
Casapelca í dag. Hann varð ennþá tor-
tryggnari, en það var ekkert við því að
gera.
Ég eyddi nokkrum tímum í að rann-
saka námuna, og þegar ég hafði ákveðið,
hvað ég ætlaði að gera, fór ég aftur heim
að húsinu og settist á móti Viktor Cal-
deron. Carmela var viðstödd.
„Hefir þú tíma augnablik, Viktor?“
sagði ég, og hann leit spyrjandi á mig, yfir
blaðröndina, með sínum rólegu, dökku aug-
um.
Ég dró andann djúpt til að verða alveg
rólegur, vegna þess að næstu sekúndur
myndu verða afgerandi fyrir allt mitt líf.
í staðinn fyrir að berjast við þennan and-
stæðing, eins og eðlisávísun mín sagði mér
að gera og eins og ég hafði lofað Evelyn,
ætlaði ég að reyna að vinna hann á mitt
band. Fyrst og fremst vegna fyrirtækis
míns, sem ekki kærði sig um að fá Mil
Vetasnámuna, og sem gjarna vildi að ég
tæki hana að mér upp á eigin spýtur, já, og
myndi jafnvel vilja hjálpa mér til þess, en
það var ekki síður mín vegna. Fegurð
Carmelu og hvað mér leið dásamlega í
57