Heimilisblaðið - 01.03.1963, Qupperneq 31

»Þetta er allt ókeypis,“ sagði hún
rembilega og sýndi á sér fararsnið. Þá
varð Henry órólegur.
»En þér getið vel tekið við honum,“
^dmælti hann. ,,Það lítur ekki út fyrir, að
e£ eigi eftir að hafa mikla ánægju af
Peningum mínum.“
Allt í einu sneri hún sér við og orð
ennar sýndu, að hún hafði séð umslagið
bað, sem í því var.
»Hvers vegna ekki alla summuna?“
sagði hún hæðnislega. „Nei, verið ekki með
a-læti. Stingið peningunum í vasann og
etið
niatinn. Þér segizt vera hungraður.'
»Ég er það líka,“ viðurkenndi Henry.
!>En
>n eg a von á öðru verra en hungri. Eftir
*Vl Seni ég veit bezt, þá verð ég að þola
yndingar eftir nokkra stundarfjórðunga,
& ég er síður en svo hrifinn af því að
£a slíkt í vændum. Getið þér ekki hjálp-
mer að komast hjá því?“
»Hvernig hugsið þér yður það?“ spurði
°.°g hallaði höfðinu svolítið undir flatt
Horfði á hann opnum munni.
u ”Hamingjan sanna!“ hrópaði Henry
an^ yfir »Við skulum ekki sóa tím-
j^o m í vífilengjur. Ég vil umfram allt
niust út úr þessum klefa. Viljið þér
JalPa mér*?"
þet enry hafði alls ekki ætlað að segja
ar a> en lítt áberandi höfuðhreyfing henn-
™ bó kannski til kynna, að bezt hefði
að ryðja þessu öllu úr sér í einu.
t>aðv‘^ers vegna ég að fara að gera
Wíð Spurði Þnn með sakleysissvip. „Þér
yðu • enga Þýðingu í mínu lífi, eins og
er 1 er kunnugt. Mér þykir leitt, ef yður
0g 61 r mein, en mér kemur það í raun
t>ér enU eiíkert við. Og auk þess munduð
iekir S 6iíiíi siePPa vei ^ra Þvi- Þer væruð
n höndum, og ég steikt lifandi.“
fyj’- ® æHaðist ekki til, að þér gerðuð það
henn- neitt,“ útskýrði Henry fyrir
yðar1' "Ror
»Ég skyldi greiða yður fyrir ómak
»HeillS miicið éff fnamast gæti.“
augg/ersu niikið?“ spurði hún snöggt og
Heriv. Ulie^a af áhuga. Og í fyrsta si

yrði
>Þév
sinni fór
gera sér vonir um, að hamingj-
ser hliðholl.
begariaið ai:i:a Þúsund franka í reiðufé
1 stað,“ svaraði Henry. „Og að viku
IriiLisblaðið
liðinni skal ég senda yður tuttugu þúsund
franka til viðbótar.“
Gaby svaraði tilboði Henrys með hæðnis-
hlátri. „Nei, viljið þér nú beita skynsem-
inni, maður minn. Ef allar fyrirætlanir
með Alice Kerlon ná fram að ganga, þá fæ
ég að minnsta kosti tvö hundruð þúsund
franka hjá dr. Paul.“
„Þér ímyndið yður þetta bara,“ svaraði
Henry og reyndi að vera hinn rólegasti.
„Ég dreg það í efa, því að eftir því sem ég
hef kynnzt honum, þá mundi ég halda, að
þér fengjuð ekki annað þakklæti en spark
í sitjandann. En ég skil sjónarmið yðar.
Auðvitað munduð þér ekki vera með í þessu
samsæri, ef þér fengjuð ekki eitthvað í
aðra hönd. En þér gætuð nú farið til hvaða
leikstjóra, sem væri, og orðið kvikmynda-
leikkona í fremstu röð vegna útlits yðar
innan hálfs árs!“
„Vitleysa!“ svaraði hún. „Ég veit, hvað
ég er að segja, því að ég hef reynsluna.
Falleg andlit og snotrir fótleggir eru alls
staðar, og rödd mín er ekki góð fyrir tal-
myndir.“
„Það var leitt,“ sagði Henry. „En hlust-
ið nú á það, sem ég ætla að segja. Ef þetta
samsæri mistekst, þá skal ég sjá svo um,
að þér fáið fjögur hundruð þúsundfranka.“
„Þér eigið við það, að ég fái þessa upp-
hæð, ef ég leyfi yður að sleppa og Alice
hljóti arfinn.“
„Já.“
„Þá vitið þér, hvar hún er?“
„Nei, hreint ekki! En við höfum ákveð-
ið að hittast tveim dögum eftir tuttugu og
fimm ára afmælisdag hennar.“
„Og skyldi ég geta treyst því, að hún
léti féð af hendi einungis fyrir tilmæli yð-
ar?“
Þetta var hreinskilnislega sagt, og nú
varð Henry að vera eins heiðvirður á svip
og hægt var. Gaby einblíndi á hann.
„Ég veit það sannarlega ekki,“ svaraði
Henry og yppti öxlum. „Ég er ekki með
neina ávísanabók, og þér munduð að sjálf-
sögðu telja skuldaryfirlýsingu af minni
hálfu einskis virði, en annað get ég ekki
boðið yður. Nema þá munnlegt loforð ...“
Gaby þagði stundarkorn. Hún stóð í seil-
ingarfjarlægð frá honum niðursokkin í
75