Heimilisblaðið - 01.03.1963, Blaðsíða 32

hugsanir sínar. Hugsanir Henrys voru á
hinni mestu ringulreið. Hann vissi ekki,
hvort hann mætti vonast eftir, að fyrir-
ætlanir hans heppnuðust eða þær rynnu
út í sandinn.
Hann var líka svo niðursokkinn í þessar
hugleiðingar, að hann hrökk við, þegar
Gaby Vallés hvíslaði allt í einu:
,,Ágætt! Ég skal hjálpa yður.“
Henry tók viðbragð af gleði, rétti svo
hönd út í gegnum gatið og þrýsti hönd
Gabyar. „Þakka yður kærlega fyrir!“ sagði
hann ákafur. „Ég...“
Gaby sleppti strax hönd hans og sagði
kæruleysislega:
„Ég fæ átta þúsund franka í reiðufé og
þér lofið jafnframt upp á æru og trú að
láta mig fá f jögur hundruð þúsund franka,
ef ykkur Alice Kerlon heppnast að kló-
festa arfinn. Ég býst nú annars ekki við
því, svo að það væri betra, að þér sendið
mér nú þegar 20 þúsund franka. Eigum
við að semja upp á það?“
„Ég er samþykkur,“ svaraði Henry. „En
hvernig eigum við að fara að þessu?“
„Ég sé ráð, en þér verðið að vera mjög
kænn. Eftir því sem ég bezt veit, eru allir
farnir til hádegisverðar, en ég ætla að at-
huga það til frekara öryggis. Þegar ég
kem aftur, verðið þér að látast vera veik-
ur, svo að ég verð að koma inn í klefann
til að sjá, hvað er að. Þá ráðizt þér á mig
og fjötrið mig á höndum og fótum. Ég
skal að minnsta kosti segja eftir á, að þér
hafið gert það.“
Henry kinkaði kolli.
„Takið nú vel eftir. Þegar þér komið
út úr klefanum, þá snúið þér til hægri og
þegar þér komið yzt í anddyrið þá til
vinstri. Þá sjáið þér glerdyr beint fyrir
framan yður. Þær liggja út í garðinn. Þar
er leiðin út, en fyrst verðið þér að fara inn
í litla herbergið yzt til vinstri í anddyrinu,
þar sem karlmennirnir geyma yfirhafnir
sínar, og taka stóra regnkápu, gula á lit,
sem einn af hjúkrunarmönnunum á. Hún
mun vera við yðar hæfi. Þegar þér eruð
kominn í hana og búinn að setja upp höf-
uðfatið, sem er sennilega á snaganum fyrir
ofan, þá skulið þér laumast út úr húsinu
eins hljóðlega og þér getið. Gætið þess að
valda ekki hávaða, þegar þér ljúkið upP
útidyrunum, því að það brakar stundi'111
í þeim.“
Henry kinkaði aftur kolli og rifjaði s'
upp fyrirmæli hennar.
„Ágætt,“ sagði Gaby og hélt svo áfi'alfl:
„Þegar út er komið, farið þér til vins ^
eftir malarstígnum meðfram húsinu,
þegar hann beygir svo aftur til vinstri, fal
ið þér eftir mjóum stíg inn á grasflötia '
Framundan sjáið þér þá gróðurhús og 0 ^
lítið fjær múrvegg með litlum útgöngf^
dyrum. Þær eru ólæstar og þar farið P
út. Þér eruð þá kominn út í skóginn>
þjóðvegurinn er rétt hjá. Bezt er fyrir y .
að fela regnkápuna og höfuðfatið í e
hverjum runnanum. Þegar út úr skog
um er komið, farið þér til hægri niður
ina. Þaðan eru um fjórir kílómetrar ‘
þjóðbrautinni til Mantes, og ef þér ba .j
heppnina með yður, getið þér komizt 1
Munið það bara, að þér verðið að ganga
lega, meðan þér eruð í garðinum. Svo ve^
ur litið á, að þér séuð eigandi regnkáp011
ar, hann heitir Andrés, og hann be
aldrei hlaupið tvö fótmál eða meira hinP
til. Haldið þér, að þér getið þetta?“ ^,0
Gaby lét Henry endurtaka þetta allt> .g
að hún væri viss um, að hann hefði sK
allt rétt. Henry var í sólskinsskapi, ® j
tannlæknisins og pyndingartækin hui ^
skuggann. Hann sundlaði nærri því vi ^ ,
hugsunina um, að hann væri á leið
frelsið. ? þá
Þegar hann var að bíða eftir Gaby> ^
tók hann eftir matnum og notaði hi
ann til þess að troða einhverju af bo . ^
í sig og afganginum í vasana. Hann
líka teið, en sá strax eftir því. ?gj
hugsazt það væri eitrað? Fyrir viku ^
Henry aldréi komið slíkt til hugar, el^ri
var hann kominn í annan og hsettu
heim. taði
Gaby kom aftur, þegar klukkuna va^^
tuttugu og fimm mínútur í tvö. Hun £
lyklinum í skráargatið og læddist 1 j
tánum. Henry fékk henni átta P
franka, sem hún taldi vandlega og
í uppbrot á kjólnum. . and*
„Ráðizt svo á mig,“ sagði hún fr^jit-
röddu, þegar hún var tilbúin. „Notið s
heimilISbLAÍ)
76