Heimilisblaðið - 01.09.1963, Blaðsíða 39

Kalli og Palli hafa boðið nokkrum góðum vinum til
sín í síðdegiskaffi, og í tilefni af því bakar Palli köku.
.,Hún er girnileg," segir Kalli og sleikir út um, „von-
andi dugar hún handa okkur öllum.“ Palli sneiðir
kökuna niður með gjafmildri hönd, en hann skilur
ekkert í að bæði Kalli og gestirnir verða svo skrítnir í
framan, þegar þeir hafa bragðað á henni. „Þetta get
ég ekki skilið,“ hugsar Palli, „þaö eru rúsínur, hnetur,
sykruð kirsuber og heilmikið af sykri í kökuna." Allt
í einu dettur honum í hug nokkuð hræðilegt. Hann
þýtur fram í eldhúsið með Kalla á hælunum og eins
og hann hafði grunað, hafði hann tekið saltstaukinn
í staðinn fyrir sykurdósina.
Kalli og Palli hafa feikna áhuga fyrir spútnikum og
|“kettum. Nú hafa þeir sjálfir búið til rakettu, sem
eir hafa ákveðið að senda alla leið til tunglsins, og
j vöid nokkurt, þegar fullt tungl er á lofti á að skjóta
jledhi upp. Kalli er ekkert of hugrakkur við þetta, en
jfckst Þó að fá eld í kvekinn — og rakettan þýtur til
ts fheð miklum hvini. „Þetta getur ekki vararð lengi,
með þessari ferð,“ segja Kalli og Palli hreyknir hvor
við annan. En æ, rakettan kemst alls ekki til tungls-
ins, og það lítur helzt út fyrir að karlinn í tunglinu
brosi að þessiun bamabrekum þeirra. Rakettan fellur
til jarðar og það ríður á að forða sér áður en hún
springur.