Heimilisblaðið - 01.01.1964, Síða 28

jafnvel eftir þessa erfiðu ferð. Þar stend-
ur stórt og glæsilegt hótel“.
„En ég get ekki farið þangað í þessum
fötum.“ Hún leit niður á sig. Föt hennar
höfðu látið á sjá við að klifra yfir erfið-
asta kaflann.
„Enginn tekur til þess. Þegar öllu er á
botninn hvolft kemur þú ofan af Monte
Christallo, það leikur enginn kvenmaður
svo glatt eftir þér.“
„Heldur þú að öðrum finnist til um
það?“
„Áreiðanlega. En þér má standa á sama.
Við lifum fyrir okkur og hvað kemur okk-
ur þá annað fólk við?“
„Svo einfalt er það nú ekki, eins og þú
heldur, Michael. Það á eftir að kosta mik-
ið stríð áður en ég fæ föður minn til að
gefa blessun sína. Ég verð að biðja þig
að segja engum frá ást okkar fyrst um
sinn. Engum, heyrir þú það, Michael?“
„Af hverju ekki?“ spurði hann hissa og
vandræðalegur. „Ég bjóst við að þú
mundir segja föður þínum frá okkur í
dag, og á morgun mundi ég svo færa mín-
um föður fréttirnar. En ef til vill er
fjallabærinn í hlíðinni of afskekktur. Ég
mundi skilja það, ef þú krefðist þess að
ég byggi með þér í Schluderback".
„Ævilangt? í vetrarlangri einangrun?
Nei, Michael. Láttu mig nú sjá hvað um
okkur verður. Hérna uppi í fjöllunum
verður þú ekki. Ég lofa þér því, að ég skal
bjóða þér líf sem hefur upp á meira að
bjóða en fjallabýlið þitt og leiðsögumanns-
starfið“.
„Það verður gaman að kynnast því,“
sagði Michael. í rödd hans var ekki leng-
ur sami glaði sigurhreimur og rétt áður.
Skuggi hafði fallið yfir gleði hans.
Leiðin niður af fjallinu var erfið, og
Michael hugsaði nú ekki um annað en að
koma ísabellu heilu og höldnu niður í
dalinn. Hann sýndi henni hvert skref og
að lokum náðu þau skarðinu og þaðan
fljótlega til Cortina.
„Ætlar þú að hafa viðdvöl hér?“ sagði
Michael, er þau stóðu fyrir framan hótelið.
„Það vildi ég gjarna. Ef til vill gætum
við verið hérna eina nótt. Mér finnst ég
dauðuppgefin, og þar að auki kann ég vel
við mig hér.“
„Eins og þú vilt, ísabella. Komdu.“
Hann ætlaði að taka undir hönd henni.
Hún færðist undan og sagði:
„Hér eftir verðum við að láta eins og
ekkert sé á milli okkar annað en venjuleg-
ur kunningsskapur. Það verður þú að
skilja, Michael.“
Michael gat engu svarað. Hann fann
aðeins, að eitthvað lá í loftinu, sem ekki
var eins og það átti að vera. En nú var
hann þegar svo gagntekinn af stúlkunni,
að honum var ómögulegt að slíta sig laus-
an af áhrifum hennar.
„Nú verðum við að skilja. En eftir tvær
stundir, þegar ég hef hvílzt eitthvað, hitti
ég þig hérna út við skóginn. Þú kemur
örugglega ?“
Aftur hafði rödd hennar þennan töfra-
hljóm, sem kom blóðinu til að renna hrað-
ar í æðum hans. Hún snerti hönd hans
lauslega. Síðan steig hún eitt skref frá
honum, en hann stóð eitt augnablik á báð-
um áttum í sömu sporum.
Michael pantaði aðeins eitt herbergi.
Honum líkaði ekki að taka sér herbergi á
hótelunum, það var of kostnaðarsamt fyr-
ir leiðsögumann. Og honum var á móti
skapi að láta ísabellu borga fyrir sig.
Það var mildur og hlýr sumardagur og
hann gæti sem bezt sofið í heyi einhvers
staðar í nágrenninu. Honum leið betur
þannig mitt í fegurð náttúrunnar.
Isabella fékk herbergi það er hún ósk-
aði eftir. Hún varð þó vonsvikin yfir að
Michael skildi ekki taka herbergi á leigu.
Hve þægilegt hefði ekki verið að halda
ástarævintýrinu áfram þarna, án þess að
nokkur hefði hugmynd um. Af hverju var
Michael svona þver?
Hún vissi sjálf svarið. ísabella hafði
fyrir löngu komizt að raun um hið barns-
lega einlæga og heilsteypta lunderni
Michael Kornbackers. Það var ef til vill
það, fremur en myndarlegt útlit hans sem
dró hana að honum. Hún kynntist sjaldan
slíku fólki, og þetta var í fyrsta skipti,
er hún kynntist slíkum manni náið. Það
tæikfæri mátti hún ekki láta ónotað. Allir
þeir karlmenn er hún hafði kynnzt hingað
28
HEIMILISBLAÐIÐ