Heimilisblaðið - 01.12.1964, Síða 5

§erir handrit þetta hvað athyglisverðast
°§ miklu verðmætara hinum sjö Dante-
handritum öðrum, sem geymzt hafa fram
a bennan dag, eru athugasemdir þær, sem
^krifaðar hafa verið milli línanna og út
a sPássíurnar. Á aftasta blaðinu er undur-
fögur sonnetta eftir Petrarca, hinn mikla
Saintíðarmann Dantes.
»Við eigum einnig prentaða útgáfu af
Pessari sérstæðu heimild,“ segir skjalavörð-
Urinn og strýkur hart pergamentið var-
^ernislega. „En það er ekki hið sama. Sú
°k er frá dögum Dantes sjálfs, og sam-
tiðarmaður hans hefur átt hana og farið
Uln hana höndum. ... “
Skjalavörðurinn rennir lotningarfullum
augUm yfir dýrgripina, sem hann heldur
a 1 eliihrumum höndum sínum. Sólargeisli
er>durspeglast í gleraugunum hans.
»En þá komum við að dómi sögunnar,“
SeS'r hann með þolinmóðu brosi.
»Sjáið þér til, — þegar Langbarðar og
°tar sigruðu okkur, gáfu þeir okkur um
1(5 nýtt ritletur. Vopnin, vopnin sigra
adrei. Vitið það, kæri herra, að þetta
austur hefur orðið fyrir árásum og verið
lagt i eyði fullkomlega af Gotum, Lang-
börðum, Serkjum, Spánverjum, Frökkum
og jafnvel af okkur ítölum sjálfum; oft
hafa múrarnir einir staðið eftir. I hvert
skipti höfum við flýtt okkur að flytja verð-
mætustu gripina í Vatíkanið; í eitt skiptið
þurftum við að hafast við í lateraninu í
Róm í 130 ár og búa þar. Þá var stríðið
lóks afstaðið, og við hófumst handa við
að reisa aftur klaustrið á f jallstindinum og
leiða menninguna fram tii sigurs.“
Annars hugar lætur hann fingur sína
strjúka yfir kjöl handritsins; síðan lokar
hann bókinni með gætni. „Erfðavenjan
krefst þess af okkur,“ bætir hann við.
„Áður en heilagur Benedikt lézt, sá hann
í vitrun, að fjörutíu árum eftir dauða sinn
myndi klaustrið verða brennt til ösku. Frá
þessu skýrði hann bræðrunum, og þeir
biðu rólegir í fjörutíu ár. Þá réðust óvin-
irnir á þá — hinir sömu Gotar og Lang-
barðar, sem síðar hafa gefið okkur letrið
og lagt skáldunum orð á tungu! Eins og
þér sjáið, þá hafa vopnin enga þýðingu;
það er málið, sem skapar heilar þjóðir.“
Á meðan hann hefur talað, hefur sólin

Súlnagöng í klaustrinu.
Ilisblaðið