Heimilisblaðið - 01.12.1964, Síða 13

e§ fann dálitið, sem fest var í þverbitann
^fir kojunni hans. Ég þykist vita, að það
afi verið mynd af ungu konunni, sem
ann hafði í huga þá stundina, sem hann
Slgldi Macabee upp á sandrifið á Durian-
^ndi. Ég tók myndina til handargagns.
% býst ekki við, að hann hefði haft neitt
móti því. Því að þessa mynd átt þú að
fé- Þess vegna kom ég hingað til þín, þótt
Pú skrifaðir mér, að við ættum ekki að
sjást framar. Þetta var ástæðan.“
Hann rétti henni myndina; litla, forn-
eSa augnabliksmynd, blettótta og snjáða.
arta tók við henni sem annars hugar,
eit á hana og hrukkaði ennið, unz hún
a.ttaði sig betur. Þá spratt hún upp úr sæti
Slnu. Augu hennar störðu á vegginn beint
yrir framan hana. Þar hékk mynd af
^gri konu með brosleit grá augu og dökkt
ar- Sú mynd var einnig gömul nokkuð,
eri betur meðfarin og nýinnrömmuð. Það
^ar mynd af móður Mörtu, sem lézt, þegar
arta var barn að aldri.
Hnga stúlkan leit með furðu á myndirnar
tvær til skiptis. „Larry —“ stundi hún.
„Larry — þetta er sama myndin!“
„Já. Það er sama myndin.“
„Já, ef mamma hefði ekki. . . . þá hefði
hann getað verið faðir minn.“
„Já, Marta.“
„Larry — mamma sagði mér aldrei,
hvað fyrri maðurinn hennar hét. Hún vildi
aldrei tala um hann. Ég hafði ekki hug-'
mynd um, að hann hét Stormling."
„Hún leitaði eftir hendi hans, og hann
lagði handlegginn yfir um hana.
„Ég hef viku frí, Marta,“ sagði hann.
„Ég fór fram á það, ef svo færi, að þú
.... að þú. . . .“ Hann hikaði. „Ef þú
skyldir samþykkja, að við færum í brúð-
kaupsferð. . . . En, Marta, — þú grætur!“
„Nei. ... ég græt ekki. Hvers vegna
skyldi ég gráta, þegar. . . . þegar ég er svo
hamingjusöm?“
öll tortryggni hennar og allur kvíði, var
á bak og burt. Hún skildi það ekki sjálf,
að hún hafði alið slíkar tilfinningar í
brjósti.

Ilisblaðið
233