Heimilisblaðið - 01.01.1965, Side 11

Urri bát. Hún snerti lauslega við fæti
Anders. Hún fann fyrir undarlegri ham-
rn§]u, sem hún aldrei fyrr hafði þekkt.
^ótt það ætti fyrir henni að liggja að
deyja núna, þá skipti það hana engu. Nú
vissi hún, hvað ást var.
Formaðurinn hafði tekið nýja stefnu.
J^gerningur var að stefna upp í vindinn og
bomast inn fjörðinn, og þess vegna var
®tlun hans að komast út með ströndinni
°§ treysta á, að takast mætti að finna
lTtögulegan lendingarstað. ísjakinn rakst
nú í bátinn af fullum krafti, og það kost-
adi ýtrustu athygli ræðaranna að brjóta
ekki árarnar á jakastykkjunum. Hvað eftir
^unað virtist engu muna, að báturinn
brotnaði í spón. Kristín lá nú í eins konar
^ki og veitti því enga athygli, er Anders
aut yfir hana.
>,Við erum komin í hlé af ströndinni,“
.Sa§ði hann. „Við erum sloppin út úr rek-
isnum.“
Fáturinn lenti að ísrönd, sem enn var
andföst. „Við komumst ekki lengra!“
hrópaði formaðurinn. „En ísinn er þykk-
ur. Við getum vel gengið í land héðan.“
Ein af öðru skriðu þau með gætni út
á ísinn og komust heilu og höldnu í land.
1 húsi skammt frá sjó fengu þau mat og
þurr föt.
I dögun reikuðu þau þreytt og lúin al ';ur
heim í fiskiþorpið. Anders og Kristín leidd-
ust, hönd í hönd.
,,Anders,“ hvíslaði hún. „Ef þú hefðir
ekki komið aftur, hefði ég aldrei framar
litið glaðan dag.“
Hann þrýsti henni að sér og lagði hand-
legginn yfir herðar henni.
„Þegar ég var einn þarna úti á ísnum,
fannst mér allt það, sem aðskildi okkur,
verða að engu,“ svaraði hann. „Það var
eins og þú værir hjá mér allan tímann
og talaðir svo fallega til mín. Og nú verð-
um við líka saman hvern einasta dag, sem
við eigum eftir ólifað.“
Sólin var komin fram að baki rauðum
skýjum, úti á firðinum glampaði á rekís-
flögurnar. Það var purpuragljái.
^••••x
;•.••••: - :
> í
|< > a .; •■•
X"''
ý iðnsýningu, sem var haldin
Vestur-Berlín í haust hafði
PVzk röraverksmiðja þessa
Ppstillingu. — Uppstillingin
V^innti þó flesta sýningargesti
^ . italska þjóðarréttinn og
aeit kölluðu hana makaroni-
nnnnismerkið.
^ElMlLISBLAÐIÐ
I vestur-þýzka hænum Mehlen
er þetta gamla sólúr, og það
vekur alltaf mikla athygli
barnanna.
Víða erlendis hafa verið sett
upp simatæki á stöðum, sem
ferðamenn heimsækja mikið.
Ferðamaðurinn þarf þá ekki
annað en styðja á hnapp til
þess að fá allar upplýsingar
um það, sem er einkennandi
eða markvert við staðinn. Upp-
lýsingar eru lesnar inn á segui-
band á ensku, frönsku, þýzku
eða spænsku.
11