Heimilisblaðið - 01.01.1965, Qupperneq 15

a®5 raun um, að þú varst orðin ástfangin
af honum, áttirðu ekki til að bera þá sóma-
tttfinningu að fara leiðar þinnar. Ef þú
hefðir gert það, værum við Simon nú gift.
Simon elskaði mig, þangað til þú kðmst
i-ii skjalanna og stalst vísvitandi — vísvit-
andi, segi ég — ást hans frá mér. Held-
llrÖu, að ég hafi ekki séð í gegnum þessi
smábrögð þín, og hvernig þú gerðir allt
dl að ganga í augun á honum. Ég er eng-
lrin heimskingi, Liane. Og að sjálfsögðu af-
salaði ég mér honum, þegar ég komst að
því, að hann var orðinn ástfanginn af þér.
þið giftuzt, og þá var allt búið. Þú
fékkst ósk þína uppfyllta, og um það er
ekkert meira að segja. Ég býst við, að þú
hafir alltaf fengið óskir þínar uppfylltar,
Liane.“
Liane svaraði ekki. Hún sat og strauk
Lugurgómunum eftir saumunum á öðrum
hanzkanum sínum. Velsnyrt andlit hennar
h'eð vandlega dregnum og bogmynduðum
aUgabrúnum, og rauðlituðum vörum, kom
henni til að líkjast gróðurhúsjurt, sem af
Vangá hefur lent inni í bóndabæ.
!>Catherine,“ sagði hún eftir stutta þögn,
»elskarðu Simon ennþá?“
Catherine stakk höndunum í vasana á
dllartreyjunni sinni.
»Ef þú hefur áhuga á að vita það — þá
geri ég það,“ svaraði hún rólega.
»Þú getur fengið hann, ef þú vilt fá
ann,“ sagði þá Liane hægt.
. Catherine greip andann á lofti og starði
a hana.
»Svo það er þannig!“ mælti hún, eftir
hp§n, sem sagði meira en mörg orð. —
»Þu ert sem gag^. orgjn igjg á honum nú
hegar?“
»Við eigum ekki saman,“ svaraði Liane.
»Hann er heimakær maður, en það er ég
kki. Eg er fyrjr ag umgangast fólk mikið,
Það er hann ekki. Við erum svo ólík —-
fólk, sem honum feilur vel við, fellur
?hér iiia vjg; og 0fUgt. Auk þess er ekki
^gt að lifa hamingjusömu lífi af tekjum
eins dósents."
, »Allt þetta var ekki hugsað út í fyrir
Vem árum,“ sagði Catherine. ,,Ég er hissa
, hvi, að þú með þínar gáfur skulir ekki
a^a séð þetta strax þá.“
hfilMlLISBLAÐIÐ
,,Ég gat það svo sem,“ andmælti Liane.
„En — þá var maður ástfangin. Ég vildi
fá hann.“
Catherine brosti kaldhæðnislega. „Ham-
ingjan góða! Það var svo sem fyrir öllu.“
„Já, nema hvað,“ svaraði Liane hispurs-
laust. „En geturðu imyndað þér, hvað þetta
hefur allt verið níðangurslegt! Ég var ekki
fyrr gift Simon en ungur maður að nafni
Rudy Lathom kom til skjalanna. Hann
varð æfur af ást til mín. Ég tók það ekki
alvarlega fyrst í stað. Ég var svo ástfangin
í Simon. En þegar við Simon tókum að f jar-
lægjast hvort annað, rann upp fyrir mér,
hvílíka skyssu ég hafði gert. Rudy Lathom
er aðalerfingi barónsættar, sem má rekja
aftur til daga Hinriks VII. Hann er fram
úr hófi aðlaðandi maður og aðalsmaður
fram í fingurgóma. Einn góðan veðurdag
eignast hann Stonham-eignina, og það er
alveg ljómandi herrasetur — ekki svo ýkja
stórt, en fallegt, og hefur yfir sér gamlan
virðuleika. Það yrði alveg dásamlegt að
vera húsfrú þar.“
Skyndilega keyrði C'atherine höfuðið
aftur og hló, svo að skein í sterkar og hvít-
ar tennur hennar.
„Þú ert alveg einstök, Liane!“ hrópaði
hún upp. „Nú er þig farið að langa í Rudy
Lathom og Stonham og verður svo eðal-
lynd að vilja afsala þér Simoni. En held-
urðu ekki, að fjölskylda Rudys gæti tekið
upp á því að koma með mótmæli? Þannig
gamlar og virðulegar fjölskyldur kæra sig
víst ekki um, að aðalerfinginn giftist konu,
sem hleypur frá fyrri manni sínum — eða
heldurðu það?“
„Ég hef hugsað um þetta,“ svaraði Liane.
„Ég hef hugsað um, hvort ég ætti ekki að
leggja það til við Simon, að hann sýni mér
þá riddaramennsku að gefa mér einhverja
ástæðu til að sækja um skilnað við hann!“
Catherine starði á hana og hnyklaði
brúnir. Loks varð henni ljóst til fulls, hvað
Liane var að fara með orðum sínum.
„Áttu við,“ sagði hún með gætni, „að
ég ætti að taka að mér að vera þriðji að-
ilinn — að Simon ætti að játa á sig hjú-
skaparbrot með mér, svo að þú gætir farið
fram á skilnað?"
Liane smellti lauslega saman vel snyrt-
15