Heimilisblaðið - 01.01.1965, Síða 16

um fingurgómunum með rósrauðum nögl-
unum.
„Þú varst sjálf að segja það, Catherine,
að þú elskaðir hann ennþá, var það ekki?
Ég hef alltaf litið á þig sem kvenmann,
sem ekki hikar við að ganga út í hvað
sem vera kann fyrir þann mann, sem þú
elskar.“
„Það þýðir víst ekki mikið að reyna að
útskýra það fyrir þér, að tilmæli þín eru
það óskammfeilnasta, sem hægt er að hugsa
sér! Fyrst stelurðu manninum, sem ég
elska, eyðileggur lífshamingju mína, legg-
ur allt í rúst fyrir mér; og svo þegar þú
ert orðin leið á honum, kemurðu og ferð
fram á, að ég fórni nafni mínu og æru,
til þess að þú getir fengið Rudy Lathom
og komizt í þá aðstöðu að verða herra-
garðsfrú og barnónessa."
„Elsku Catherine min, taktu þetta ekki
svona illa upp. Þú skilur alls ekki, að þetta
er einnig með þinn eiginn hag fyrir aug-
um. Þú segist ennþá elska Simon. Og nú
geturðu fengið hann, aðeins með því að
rétta út höndina. Þú átt ekkert á hættu,
þótt þú komir fyrir skilnaðardómstólinn.
Hins vegar á ég sitthvað á hættu.“
„En hvað um Simon? Skyldi hann ekki
hafa eitthvað til málanna að leggja?“
„Simon myndi grípa tækifærið fegins
hendi. Hann elskar þig enn, Catherine.“
„Ætlastu til, að ég trúi því — eftir að
hann sneri baki við mér til að kvænast
þér?“
„Hann elskar þig enn, Catherine. Hann
elskaði þig líka, þegar hann gekk að eiga
mig. Hann sagði mér það kvöldið áður en
við giftum okkur.“
Ósjálfrátt steig Catherine einu skrefi nær
hinni velklæddu ungu konu, og um leið
krepptust hnefar hennar.
„Sagði hann það við þig?“
„Já. Hann sagðist vera blindaður af mér,
bergnuminn, eða ég man ekki hvað; að ég
hefði eitthvert vald yfir honum og gæti
breytt honum í ástfanginn skólastrák, en
samt sem áður væri það þú ein, sem hann
elskaði. Hann bað mig að veita sér lausn,
því að þá ætlaði hann að fara til þín aftur
og biðja þig fyrirgefningar."
„Og þú sagðir nei — þú sagðir nei! Þú
16
vogaðir þér að giftast honum, enda þótt
þú vissir, að það var ég sem hann elskaði!“
„Ég var ástfangin af honum, Catherine,
svo að auðvitað sagði ég nei.“
„Drottinn minn — ég gæti kálað þéÞ
Liane!“
„Nei, það gætirðu ekki, Catherine. Tij
þess ertu of siðmenntuð. Þú gætir aldrei
tekið upp á því að haga þér eins og unn-
usta bófaforingja eða eitthvað slíkt. Hins-
vegar værirðu vís til að taka tilmælum
mínum, er það ekki, Simonar vegna? Hann
myndi verða hamingjusamur ásamt þér.
Þið eruð sköpuð hvort fyrir annað.“
Catherine sneri sér burt frá henni og
gekk út að glugganum. — Hún stóð Þal'
skamma stund og horfði út í garðinn. —
Síðan sneri hún sér aftur í átt til Liane>
sem sat makindalega í gamla hægindastóln-
um og hafði sett annað hnéð settlega yfí1’
hitt.
„Gott og vel,“ sagði hún. „Þú mátt
segja Simon, að hann megi koma aftuÞ
ef hann elski mig ennþá.“
Liane hlaut skilnaðinn, og Simon og Cat-
herine voru gefin saman í kyrrþey. Simot1
varð auðvitað að afsala sér doktorsem-
bættinu. Háskólakennari gat ekki haldið
starfi sínu, ef hann var búinn að standa
í hjónaskilnaði. Hann og Catherine stund-
uðu hænsnarækt og garðyrkju og bjuggu
í litla húsinu hennar. Skömmu síðar gifí'
ist Liane Rudy Lathom. Aftur hafði hún
fengið það sem hún vildi------.
Ár liðu, áður en Catherine sá Liönu aft'
ur. Það voru erfið ár fyrir Simon og hana-
Þau urðu að strita hörðum höndum til ÞesS
að hafa í sig og á, og þau urðu fyrir þen’11
sorg að missa annað barn sitt, lítinn dreng-
Simon var ekki sérlega sterkbyggður m&®'
ur, og erfiðisvinna úti undir beru loí
reyndi mjög mikið á hann. Catherine vai
að vinna fullkomið karlmannsverk og
Simon tvöfalt. ..
Næst heyrði hún frá Liönu, þegar garn
baróninn lézt skyndilega og maður Li°u
erfði titilinn og herragarðssetrið. Nú val
Liane orðin frú í Stonham. Stöðugt val
verið að nefna hana í fréttadálkum Wa
heimilisblaí)IÍ)