Heimilisblaðið - 01.01.1965, Page 32

ist hún þess, að henni væri sýnd hlýja, en
samt var eins og eitthvað innra með hon-
um væri mótfallið, að einmitt hún skyldi
halda innreið sína á heimili hans — þar
sem hann hafði undirbuið svo rækilega
komu allt annarrar konu. Hann losnaði
ekki við þá tilhugsun, að Tía væri á vissan
hátt óverðug þess að stíga hér fæti.
Grannvaxin, þeldökk stúlka í hitabeltis-
klæðnaði beið þess innandyra, að hinn nýja
húsfrú gengi í bæinn. Hún hét Frangi, og
hún var hreykin yfir því að geta vísað
húsmóður sinni á brúðarherbergin, sem
höfðu verið standsett alveg sérstaklega á
meðan Martin var fjarverandi. Hann kom
á hæla þeim og fann fyrir mótsetningar-
kenndri löngun til að pvnda sjálfan sig
andlega við að virða fyrir sér þau herbergi,
sem hann hafði látið innrétta handa Rinnu
og engri annarri. En þegar hann sá þau,
orkuðu þau öðru vísi á hann en hann hafði
búizt við. Þau voru eins og innihaldslaust
tákn draums, sem var búinn og myndi ekki
eiga sér stað framar.
Tía, sem nú stóð hér við hlið hans, myndi
þó kannski geta gert þann draum að veru-
leika í fyllingu tímans. Það vissi hann
reyndar ekki. Nú á stundinni átti hann
bágt með að hugsa sér það.
Hann sýndi henni herbergin, en var
fljótur að því, eins og honum lægi eitthvað
á að ljúka því.
„Svefnherbergið, dagstofan, eða hvað þú
vilt kalla það. Útisundlaug. .. .“
Hann benti í átt til útisundlaugar, sem
byggð hafði verið til hliðar við garðpall-
inn, rétt hjá hinni nýju álmu hússins.
,,En dásamlegt, — hún er næstum of
falleg!“ hrópaði Tia, rétt eins og hún vildi
öðrum þræði mótmæla öllum íburðinum.
Martin snerist á hæli og gekk leiðar sinn-
ar. Hún stóð eftir á garðpallinum og horfði
inn í svefnherbergið — svefnherbergið
hennar. Brúðarinnar! Það var stórglæsi-
legt herbergi. Perlugrátt, skreytt dökkum
rósum. Hér og þar voru stórar skálar full-
ar af rósum þeirrar tegundar, sem uxu
heima í Evrópu. Og allt þetta hafði hann
látið gera, allt þetta hafði hann látið undir-
búa fyrir þá brúði, sem hann ætlaði að
koma með frá Englandi. Hún leit af rósun-
32
um til Frangi, sem stóð þarna brosandi-
„Evrópskar rósir,“ mælti Frangi. ,,Stoi
evrópskur garður hér fyrir utan handa
frúnni.“
„Sýndu mér hann.“
Þeldökka stúlkan fylgdi húsmóður si#11
fegins hugar út í evrópska garðinn. f'al
var nánast svalt, enda þótt um miðjan dag
væri. Hún sá, að garðurinn náði næstun1
alla leið að gluggunum hennar. Mai't111
hafði ekki gleymt því, að væntanleg brúðu1
kynni að fyllast heimþrá.
Martin gekk út til hennar, þar sem huu
stóð og virti fyrir sér blómabreiðurna1-
Honum fannst. hún vera ólýsanlega fög111
þar sem hún stóð í þunnum léreftskjólnu111
og með barðastóran hatt, og furðu barns
leg, þótt lífsreynd væri. ,
„Það er of heitt hér úti. Við skulum hel
ur ganga inn fyrir.“
Hún fylgdist með honum inn í húsið-
„Þessi garður — hann er alveg fui’ð11
legur hér á þessum stað.“
„Hann er gerður —“ hóf hann máls, e
hikaði andartak, „gerður til eins kona
endurminningar. . . . “ a
Hann hafði verið gerður um leip 0
brúðarálman var reist — álman með íhu
inni, sem ætluð hafði verið Rinnu. En 1
var ekkert eftir af þeim draumi nema en
urminningin ein. ^
„Til endurminningar," endurtók Tía. »
hélt þú hugsaðir aldrei um annað en fra
tíðina.“
„Nú er allt í hendi örlaganna — ira
tiðarinnar," svaraði hann. n
„Já —,“ svaraði hún, en hún skildi ha
ekki. Qa
„Leizt þér vel á hann?“ spurði hann, "
rödd hans var dálítið óstyrk. ^
„Mér finnst þetta allt svo dásamle» ^
og þó er evrópski garðurinn ef til viU k
sem mér finnst minnst til koma.“ , ^
Konur — hugsaði hann. Þær finna a .
allt, sem að baki liggur. Hún kærir sig e g
um garðinn vegna þess að hún velt’ ,,a-
hann var ekki gerður hennar s>Ia
vegna. f j)Vi
„Jæja þá,“ sagði hann stuttlega. ^
hefur áhuga á garðrækt, er nógu öðiu
sinna hér en einmitt þeim garði.“
HEIMILlSBtAh