Heimilisblaðið - 01.03.1965, Blaðsíða 9

Tíminn leið, og það var næstsíðasti morg-
Unn veiðitímans; enn hafði ekki hafzt upp
ú morðingja Matouras. — Vertíðin hafði
^eyndar gengið mjög slaklega yfirleitt. —
Flestar perlur, sem fundizt höfðu, höfðu
^erið köntóttar og óæskilegar að lögun, og
ýmis óhöpp höfðu líka átt sér stað.
Síðasta daginn unnu veiðimennirnir eins
öuglega og þeir gátu, í von um að lánið
V0eri með þeim í lokin. Hvað eftir annað
hurfu grannvaxnir líkamir þeirra í djúpið,
eu ostruskeljar mynduðu hrauka í bátun-
uui. Koundi, Gadang og þrír aðrir voru
uýstokknir fyrir borð. Það mátti sjá þá á
botninum eins og vanskapninga, og hreyf-
'ugar þeirra voru hægar og varfærnar.
Það var búizt við þeim upp, eftir örfáar
Sekúndur. Formaðurinn stóð reiðubúinn
u^eð flautu sína til þess að senda næsta hóp
uiður, óðara er þessi kæmi upp. Tveir
jMrra birtust og gripu í borðstokkinn, en
1 Þvi sem hinn þriðji kom í ljós, buldi við
hræðsluópið: „Hákarlarnir! Hákarlarnir!"
Mennirnir, sem biðu, rýndu ákaft niður
* sjóinn. Ræðararnir gripu í árarnar, og
uinir gripu til hnífanna til þess að koma
íelögum sínum til hjálpar. Nú voru ekki
uðrir eftir niðri en Gadang og Koundi. Allt
1 ýinu kom Gadang í ljós, en í kjölfar hans
sast koma hvítur búkur. — Gadang rétti
baðar hendur upp í loftið, en hvarf aftur í
°ldurnar með örvæntingarópi
Koundi var ákveðinn í því að koma vini
sínum til hjálpar. Með hnífinn í hendi kaf-
aði hann niður undir hvíta ferlíkið og setti
hnífinn á kaf í búk þess, svo að sjórinn lit-
aðist rauður af blóði. Hann kom upp, en
hvarf niður aftur. Andartaki síðar skaut
hákarlinum upp á vatnsyfirborðið, þar sem
hann ýfði sjóinn með dauðateygjum sin-
um. Hann var innbyrður í bátinn, og hið
limlesta lík Gadangs var einnig lagt þar
til; flotinn réri til lands. Mennirnir voru
þögulir, er þeir skipuðu hákarlinum upp í
fjöruna, og það varð að samkomulagi að
rista hann á hol, svo að Gadang gæti hlot-
ið viðeigandi útför í heilu lagi.
Koundi hiýddi þeirri skipun að safna
saman líkamsleifum vesalings félaga síns
úr búki hákarlsins. Að síðustu tók hann
lendaklæðið, sem gráðugur hákarlinn hafði
einnig gleypt. í því sem hann greip til
klæðisins valt út úr því lítill hlutur niður
á sandinn. Koundi tók hlutinn upp. Þetta
var lítill fílabeinshlutur, guðinn Ganeca
með fílsrana og gull-lamb í rananum. —
Fiskimennirnir störðu undrandi hver á
annan. Það var verndargripur Matouras,
sem þarna var kominn, — og morðingi
hans hafði hirt.
„Brahma er réttlátur,“ mælti Koundi
stillilega. „Gadang drap bróður sinn til
þess að hljóta vernd guðanna, en illt leiðir
af sér illt. Og verndargripurinn hefur orðið
til þess að refsa hinum seka. — Brahma
er réttlátur!“
Þetta mætti kalla vopnaðan
frið.

Jakob heitir hann, og honum
finnst rétt að vita, hvernig
tulipanarnir eru á bragðið,
fyrst að húsmóðirin er ekki
heima.
afilMlLISBLAÐIÐ
53