Heimilisblaðið - 01.05.1965, Blaðsíða 8

það var ég vissulega í þessu efni, það við-
urkenni ég hreinskilnislega.
Fyrst fór ég í lestrarsal þjóðminjasafns-
ins og fékk lánaða alfræðiorðabók, bindið
með stafnum F. Ég leitaði í miklu óða-
goti að orðinu „festa á“.
Ég andmæli þeirri skoðun vegna eigin
reynslu, að alfræðiorðabók okkar sé full-
komin. 1 bindinu með stafnum „F“ stendur
ekki ein einasta setning um að festa á tölu.
Já, orðin „festa á tölu“ vantar yfirleitt.
f bindinu með bókstafnum „T“ fann ég
að vísu uppsláttarorðið „Tala“, en þar
stóð: „Talan er hluti af fatnaði, sem tveir
hlutar eru festir saman með. Tölurnar eru
festar á með því að sauma þær á. Tölurnar
eru þekktar þegar í Egyptalandi hinu
forna, hins vegar voru tölur enn óþekktar
hjá Grikkjum og Rómverjum. I Bæheimi
komu fyrstu tölurnar fram, þegar kristin-
dómurinn, ruddi sér til rúms.“
Ég leitaði einnig undir uppsláttarorðinu
„Kristindómur“ að einhverri athugasemd
um tölur, en árangurslaust.
Ef til vill væri unnt að komast að, hvern-
ig Forn-Egyptar festu tölur sínar á! Þá var
það uppsláttarorðið „Egyptaland“! Þar las
ég: „í Egyptalandi létu hofgyðjur guðsins
Rho gullhnappa í lófa látinna fursta og
greftruðu þá síðan.“ En þar stóð ekkert
orð um það, hvernig ætti að festa á tölur.
Ég varð því að treysta á mína eigin
ályktunarhæfileika. Ég komst að þeirri
niðurstöðu eftir djúpviturlega íhugun, að
bezt væri að ganga að málinu á kerfis-
bundinn hátt.
Þess vegna hóf ég rækilega rannsókn á
tölunum. Við það tók ég eftir, að fjögur
göt eru á hverri tölu. Fyrst var mér það
ráðgáta, til hvers götin voru, en þegar ég
rannsakaði nánar, hvaða áhrif þessi göt
kynnu að hafa á allt þetta mál, ályktaði
ég, að allt útlit væri fyrir, að tvinninn væri
dreginn í gegnum þessi göt og meira að
segja með hjálp verkfæris, saumnálarinn-
ar. Saumnálin er þó, eins og ég hafði lesið
í alfræðiorðabókinni, ekkert annað en á-
kveðin gerð lyftistangarinnar. Það er sá
munur á henni og svíninu, að hún hefur
aðeins eitt lítið auga. Ég hef tvö. Tvinn-
inn er dreginn gegnum opin á nálinni, eins
96
og ég uppgötvaði, og svo er talan, að þvl
er virðist, þrædd upp á tvinnann með hreyf-
ingu, eins og maður ætli að reka eitthvað
í gegn; einhvern veginn er því svo loks
komið í kring, að stungið er gegnum bux-
urnar.
Imyndunarafl mitt starfaði með æ meir1
ákafa. Þar sem ég hafði heyrt, að stál væ1'1
mjög stökkt í sér, keypti ég þegar í stað
eitt gross af saumnálum. Auk þess eina
tylft af tvinnakeflum með mislitum tvinna,
fyrst og fremst svörtum. En ég útvegap1
mér einnig hvítan tvinna, til þess að eg
gæti gripið til hans, ef sá svarti reyndist
ekki vel. Ég hafði einnig brúnan tvinna
við höndina, en hann ætlaði ég aðeins að
nota, ef í nauðirnar ræki og bæði svai’t1
og hvíti tvinninn brygðist.
Ég var spurður um það í verzluninni, Þal
sem ég gerði þessi stórinnkaup, hvoi’t eg
vildi líka fá fingurbjörg. Ég fann, að þetta
hlaut að vera eitthvað mjög mikilvægt, og
keypti þegar í stað tíu stykki. Ég dró nefn1'
lega þá ályktun af nafni þessa hlutar, að
fingurbjargirnar væru settar á fingurna-
Mér var ráðgáta hvers vegna og af hverlUi
En ég varð að kaupa tiu stykki í einu, eina
á hvern fingur, til þess að gera ekki nen
glappaskot.
Þegar ég lagði af stað heimleiðis me
hlutina, sem ég hafði keypt, fannst mér
vera eins og töframaður.
Þegar heim kom, lét ég fyrst kynda ofn-
inn rækilega og færa mér þrjár flöskur a
góðu víni. Eftir að ég hafði styrkt mig a
kjarngóðum kvöldverði og góðum sopa a
víni, tók ég fram óhappabuxurnar og t°
til starfa með eldlegum áhuga. Ég niaU
það enn, eins og það hefði gerzt í gær: I33
var grimmileg, ofsaleg barátta!
Næsta morgun fannst ég, klæddur sky1.
unni og nærbuxunum einum saman, liS^
andi á gólfinu, flæktur í fjórtán ÞusUn,a
metra af mislitum tvinna. Ég svaf á mel1
en hundrað nálum og buxurnar vo1
saumaðar fastar við legubekkinn. Ég v
með fingurbjargir á öllum tíu fingrum,
kálfinn á mér var fjötraður niður við tePr
ið með mörgum nálsporum.
Hvað átti ég að gera?
Ég keypti mér nýjar buxur.
HEIMILISBLAðI£)