Heimilisblaðið - 01.05.1965, Blaðsíða 14

XV.
RINNA KEMUR Á VETTVANG
Huyn skipstjóri hugleiddi lítið, hvort
heyrast myndi heim í kofann, ef hann setti
flugvélina í gang, um leið og hann lagði
af stað yfir á eyju Martins Groves. En
brátt komst hann að raun um, að hann
var ekki sá eini sem var á flugi á þessum
slóðum þennan bjarta dag. önnur tveggja
sæta vél flaug í sömu átt og hann sjálfur.
Hann vissi, hver átti þessa vél, og hann
veifaði í kveðjuskyni. En kveðju hans var
ekki svarað, og af því dró hann þá álykt-
un, að franski flugmaðurinn, sem áður var
bílstjóri hins ríka plantekrueiganda, er átti
flugvélina, væri með einhvern farþega í
vélinni í þetta skipti.
Tæpum tíu mínútum síðar sá hann
hvar vélin lenti á iöngu strandræmunni þar
sem hann og Martin voru vanir að spretta
úr spori á morgnana á gæðingum sínum.
Sjálfur lenti hann skammt frá og ók upp
að hinni vélinni. Hann sá unga stúlku ganga
inn í garð Martins og í áttina að húsinu.
„Þessi stúlka kom með Bombay-skipinu
í gær, herra,“ mælti flugmaðurinn.
„Vitið þér, hvort herra Grove er
heima?“
„Það er einmitt það, sem stúlkan er að
athuga. Hún fékk vélina okkar lánaða,
af því að það var eina vélin, sem var fáan-
leg. Þetta er mjög falleg ung stúlka.“
„Einmitt,“ sagði Jan Huyn hugsi og
gekk á eftir stúlkunni inn í garðinn.
Hann kom að henni í evrópska hlutan-
um, þar sem hún stóð og svipaðist um.
„Góðan dag,“ sagði hann. Hún var björt
og þrýstin, en hafði stingandi augnaráð.
Honum fannst hún mjög fögur.
Hún leit á hann bláum augum sínum.
„Góðan dag,“ svaraði Rinna í spurnar-
tón.
Hann sagði: „Ég er nágranni Martins
Groves."
„Og ég er kunningi hans, sem er komin
í heimsókn frá Evrópu.“
„Ég býst ekki við, að hann sé heima
þessa stundina. Hann er víst yfir frá í syk-
urverksmiðjunni sinni,“ sagði Jan Huyn.
„En ég skal gæta að því.“
102
„Ég kem inn með yður.“
„En ef hann er nú ekki heima?“
„Já, ef hann er ekki heima —?“
„Ég gæti tekið einn bílinn hans og sótt
hann yfir í sykurverksmiðjuna,“ sagði Jan
Huyn.
„Ég kem þá með,“ sagði Rinna Gard.
„Mín væri ánægjan.“
Sava kom nú út til þeirra. „Já, herra. Já>
madame. Herra Grove verður að heiman 1
allan dag, en hann hefur samt nýlega sím-
að og tílkynnt, að hann komi heim í kvöld-
mat.“!
„Fyrirtak,“ sagði Jan Huyn. „Eigum við
að ganga inn fyrir, ungfrú?“
„Nafn mitt er Gard.“
„Sælar, ungfrú Gard. Sava verður svo
væn að skenkja okkur glas af sínum ágæta
púns, sem hægt er að drekka um miðjan
daginn án þess að hafa verra af í þessu
loftslagi. Nafn mitt er Jan Huyn.“
Þau gengu inn í stóru stofuna, þar sera
tjöldin voru dregin fyrir gluggana
drógu úr blindandi sólarbirtunni. „Er fi’u
Grove heima?“ spurði Rinna hvasst.
„Nei, madame."
Sava fór út.
„Ég flaug með frú Grove yfir til megin'
landsins núna i morgun,“ bætti Jan Huyn
við svar Sava.
Það var furðulegt, hversu stirður svipm
kom á hina ungu stúlku við þessar upplýs'
ingar. Það mátti jafnvel sjá hana spei’rn
eyrun. En áður en henni gæfist tóm til a
segja nokkuð, var bíl ekið að húsinu, Mai'
tin Grove stökk út úr honum og kallað1-
„Halló, Sava!“
Hann var enn ekki búinn að sjá gestina
tvo í stofunni. Húsþjónninn kom hlaup'
andi.
„Er konan mín heima?“
„Nei, herra, frúin. .. .“ _
Jan Huyn spratt á fætur. „Ég flaug me
konuna yðar til Hobbs. Hún er stödd Þal
nú sem stendur."
„Hva —, eruð þér hér, Huyn! Og ég
hélt hún ætlaði að eyða deginum í
garðinum sínum.“
HEIMILISBLAP10