Heimilisblaðið - 01.07.1965, Síða 9

Geimferðir og trú
Eftir John Glenn
Geimfarinn John Glenn er mjög trúaður
vnaður. Geimferðabúningur hans var vörn
hans gegn likamlegum hœttum, sem vofðu
yfir honum — hin einfalda, sterka trú
hans verndaði hann gegn óþekktum öfl-
urn geimsins. Hér lýsir hann með eigin
°rðum lifsviðhorfi sinu.
Eitt af því fyrsta, sem ég fékk, þegar
eS var tilnefndur sem einn af verðandi
Seimförum Bandaríkjanna, var lítil bók
með fjölda upplýsinga um geiminn. Það
voru sérstaklega tveir kaflar um hina
^ikilegu stærð alheimsins, sem höfðu mikil
ahrif á mig. Menn verða að vita, hvað
h'ósár er til þess að skilja þessa kafla.
Ljósið berst með 300,000 km hraða á sek-
Undu — það er að segja um það bil sjö
^onum kringum jörðina á hverri sekúndu.
Ef ljósgeisli er sendur beint út í geiminn
°§ látinn halda áfram eitt ár, hefur hann
samanlagt farið þá vegalengd, sem við
köllum ljósár — hér um bil 9,5 billjón
kilórnetra!
Eg les áfram i bókinni: „Geri maður
®er Ijóst, að vetrarbraut vor er 100,000
Josár að þvermáli og að sólin er smá og
Eilfjörleg stjarna, um það bil 30.000 ljós-
r frá miðju vetrarbrautarinnar, sem hún
. ririgsólar kringum einu sinni á 200 milljón
arum -— þá verður ljóst, hve erfitt er að
§era sér í hugarlund hið mikla víðerni al-
eimsins, þegar vér förum út fyrir hið
Eia sólkei'fi vort.
En vetrarbrautin er ekki yztu mörkin,
UVl að úti í geimnum eru milljónir vetrar-
jmutakerfa, sem virðast öll þjóta hvert
ra öðru með ofsahraða. Nú á dögum get-
01 vér með sterkustu stjörnusjónaukum,
^^imilisblaðið
sem vér eigum, athugað þessi fjarlægu,
flýjandi stjörnukerfi allt út til tveggja
milljarða ljósára vegalengdar í kringum
oss í allar áttir.“
Allt þetta gefur oss óljósan grun um,
hve stórfelldur alheimurinn er. Og nú skul-
um vér líta andartak á minnstu agnirnar,
sem vér þekkjum — frumparta atómsins.
Atómið líkist að ýmsu leyti sólkerfi voru
og geimnum, því að það er byggt upp af
rafeindum, sem hringsóla kringum kjarna
eftir reglulegum brautum.
Og hver er ætlun mín með öllu þessu?
Jú, ég furða mig á því skipulagi, sem ríkir
í öllum alheiminum umhverfis oss — frá
minnsta atómi til þess stórfelldasta, sem
vér getum yfirleitt gert oss í hugarlund:
vetrarbrautarkerfi, sem eru milljónir ljós-
ára að þvermáli, sem hreyfast öll um geim-
inn eftir ákveðnum brautum i afstöðu hvert
til annars.
Hefur allt þetta aðeins verið skapað
fyrir tilviljun? Var það tilviljun, að mökk-
ur af stjörnuryki fór allt í einu að hring-
sóla í geimnum eftir reglulegum brautum?
Því get ég ekki trúað. Hér er nokkuð, sem
gefur til kynna alveg ákveðið form —
fullkomið skipulag, sem sannfærir mig um,
að til er Guð, skapandi máttur, sem hefur
komið himintunglunum inn í hringrásir
sínar og heldur þeim á brautum sínum.
Vér skulum reyna að bera saman þann
árangur, sem vér höfum náð á sviði geim-
rannsókna, við eitthvað af öllu því, sem
vér erum hér að tala um. Oss hættir sjálf-
um til þess að finnast, að vér höfum kom-
izt talsvert langt. Vér höfum komizt upp
í um það bil 29.000 km hraða á klukku-
stund á ferðum vorum umhverfis jörðina
— það er að segja, rúmlega reiknað, átta
kílómetrar á sekúndu. það er allgóður
hraði frá voru sjónarmiði, og það er
lika allmikilfenglegt, að vér höfum komið
geimförunum upp í meira en 160 km hæð.
En árangur vor er hlægilega lítill, ef vér
mælum hann með mælikvarða alheims-
ins.
Vér getum ekki lýst mikilleika Guðs með
vísindalegum orðum. Það er ekki unnt að
sjá eða þreifa á hinum trúarlega mætti.
Það er ekki unnt að mæla hann eða vega.
141