Heimilisblaðið


Heimilisblaðið - 01.07.1965, Blaðsíða 15

Heimilisblaðið - 01.07.1965, Blaðsíða 15
Það er ekki sennilegt. Hinn verður að gæta Þess að gripa ekki í þann fyrri.“ Claudel dró andann ótt og títt nokkrum S1nnum, svo tók hann ákvörðun. .,Gott,“ sagði hann stuttur í spuna, ,,ég skal fara á undan.“ Og hann lagði af stað niður án þess að bíða eftir svari. Hermann horfði á eftir honum með svo- ktið háðsbros á vörum. Það var í rauninni Jjezt, að Claudel færi á undan. Ef hann nefði farið á eftir, var ekki unnt að reiða SlS á, að hann gripi ekki í Hermann á nættustundinni. Andartaki síðar var Claudel orðinn laus vm klettinn, og Hermann renndi honum kratt niður. Brátt slaknaði á reipinu, og Hermann gægðist niður og sá, að Claudel stóð föstum fótum á stallinum. Hann dró leiPið upp, gerði það upp og hengdi á öxl sér. Hermann var byrjaður að feta sig niður °g þreifaði eftir góðu taki í klettasprung- Unni> en honum hnykkti við, þegar hann eyrði undarlegt hljóð, eins og hálfkæft lrép að neðan. Claudel var óhultur, á því §at enginn vafi leikið, en hann var náföl- V1, °S titrandi. Hann reyndi að segja eitt- Vað, en tungan vildi ekki hlýða honum. v° hraut út úr honum með hvellri röddu: vil ekki standa hérna og láta draga miS niður í hyldýpið. Bjargið yður sjálf- r- ‘ Hann sneri sér undan og tók að feta Slg til hliðar eftir stallinum. Hermann starði þögull niður til hans. ei’kasta tilfinningin hjá honum ver með- r^kun, eins og maður ber í brjósti til ^hhvers, sem bíður siðferðilegan ósigur á ®ttustund. Svo fór hrollur um hann, og ailn starði stjörfum augum. Claudel hafði le1SSt. s^órn á sér. I stað þess að halda ró- §a jafnvægi á stallinum, þrýsti hann sér eð ki'ampakenndum hætti upp að hamr- efUm> er hann fetaði sig áfram þumlung ^ lr þumlung. Skyndilega greip hann hdunum fyrir augun og riðaði við. Her- ahni virtist sem Claudell svifi andartak í lausú lofti. fi^eudel hélt sér dauðahaldi með tíu baí1Um sínum í klettabrúnina og hékk ihu ^1^ me® ðeinum handleggjum frá stall- an 111' ^ermann leit þangað niður og mætti SHtaraugnaiáði hans. 11E1H I L I s B L A Ð I Ð Hermann fetaði sig niður sentimetra eftir sentímetra. Hver smáspölur var krafta- verk ofurmannlegrar áreynslu. Hann var við því búinn hverja sekúndu, að hann missti takið og hrapaði niður í hyldýpið. Loks var hann kominn niður að neðri enda klettasprungunnar. Hann leit niður á stallinn fjórum metrum fyrir neðan, og hann þorði ekki að líta niður aftur. Hann lét sig falla án þess að híka eina sekúndu. Fætur hans hittu stallinn. Hann sundl- aði andartak og riðaði út fyrir, svo náði hann aftur jafnvæginu og náði föstu taki á ójöfnu í hamraveggnum. Hann varð gagntekinn gleði, þegar honum skildist, að honum væri borgið. Þegar hann sneri sér við til þess að feta sig áfram til hliðar eftir stallinum, heyrði hann kallað hásum rómi, og hann sá um fimmtíu metrum neðar hinn stóra og sterk- lega leiðsögumann, Hans Sturmer, sem kleif hratt upp til stallsins. Hermann flýtti sér, án þess að bíða eftir honum, að staðn- um, þar sem Claudel hékk. Hann tók reip- ið í flýti niður af öxl sér, batt það fast um klettasnös, kraup niður og batt það í lykkju inn undir handleggi Frakkans. Svo beið hann, þangað til Hans kom, og þeir gátu dregið hann upp á stallinn með sameinuð- um kröftum. Á meðan Claudel lá eins og tuska í snjón- um á stallinum, mætti Hermann augnráði Hans Sturmers. Nokkrar djúpar hrukkur mörkuðu veðurbarið andlit gamla leið- sögumannsins. ,,Var hann þess virði að bjarga honum, herra?“ tautaði hann. „Sáuð þér....?“ spurði Hermann og kinkaði kolli upp til klettasprungunnar. Sturmer kinkaði kolli. „Gieymið þá því, sem þér sáuð,“ sagði Hermann stuttaralega. Þeir komu Paulu heilli á húfi til kofans, rétt áður en síðasti bjarminn af dags- birtu hvarf af fjallinu. Hún lá undir mörg- um teppum og brosti upp til manns síns. Svo leit hún í kringum sig með spyrjandi augnaráði. „Hvar er Henri?“ spurði hún. „Beið hann ekki eftir okkur?“ „Nei,“ sagði Hermann. „Honum lá eitt- Framháld á hls. 171. 147

x

Heimilisblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisblaðið
https://timarit.is/publication/431

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.