Heimilisblaðið - 01.07.1965, Blaðsíða 19

Sullna hárið er leikkona, og þér megið ekki
Sleyma, að frú Leheudry er systir Antoin-
ette Jallez, leiklistargagnrýnandans við Le
Journcd, og hún getur, hvenær sem henni
®ynist, eyðilagt algerlega framabraut
^eppinautar síns við leikhúsið."
>»Já, en ef Leheudry þætti í raun og
Veru vænt um þessa stúlku með rauð-
SUllna hárið, sem þér eruð að tala um,
gæti hann eflaust fengið konu sina til þess
að láta hana í friði ?“
>,Það þyrði hann aldrei. Hann á allan
rama sinn kunningjasamböndum konu
sinnar að þakka, og ég er viss um, að ef
hún reiðist við hann, er hann líka búinn
að vera. En ég held, að það fari aldrei svo
angt, því að okkar á milli sagt er hann
a góðri leið með að verða leiður á þeirri
lauðgullnu. . . . Ó, fyrirgefið, fröken, það
hefur þó ekki farið neitt upp í augað?“
>>Ö, það gerir ekkert til. Hvers vegna
aldið þér, að hann — að hann sé orðinn
teiður á henni?“
>,Hver? Leheudry? Jú, ég var með unn-
Usta mínum í leikhúsinu um daginn, það
var leikæfing. Unnusti minn er skreytinga-
^alari, og hann tók mig með sér, til þess
ah ég fengi að vera viðstödd leikæfingu —
j^ig hefur ailtaf langað til þess. Og ég
eyrði hr. Leheudry tala við einhvern í
Slma. Hann var að ákveða við stúlku að
°rða. miðdegisverð með henni úti í Bois
e Boulogne. Og ég heyrði hann hlæja há-
s ófum og segja, að sambandi sínu við
? ar. stúlkur með rauðgullið hár væri lok-
í -rig hef ekki sagt Jósefínu frá því, af
Vl að mér finnst það smánarlegt, ef frú
j eheudry fengi að vita það núna, eftir alla
yrirhöfnina að leigja leynilögreglumenn
§ ég veit ekki hvað.“
>,En haldið þér ekki, að frú Leheudry
e 1 hana í friði, ef hún vissi, að einhver
^ væri komin til skjalanna?"
r ég væri sú rauðgullna, mundi ég
. yua að komast burt úr bænum og það
akyndi, á meðan ég væri heil heilsu, og
a aa mig í hæfilegri fjarlægð héðan fyrstu
Qsanuhina- Þegar frú Leheudry tekur til
^Pultra málanna, gerir hún það ræki-
j^a> °g eftir því sem hún hefur sagt við
Sef)’nu, hefur hún eitthvert óhugnanlegt
h E 1MI L I S B L A Ð I Ð
ráðabrugg á prjónunum, og enginn maður
getur haft hana ofan af því, hvað sem taut-
ar. Á ég að þurrka það núna, fröken?“
„Nei, þökk fyrir, ég held ekki. Látið
bara nálarnar vera kyrrar í. Ég verð að
flýta mér, ég þarf að fara heim og láta
niður í ferðatöskur. Það er orðið fram-
orðið. Má ég fá reikninginn minn.“
„Já, ungfrú. Látið bara nálarnar vera
kyrrar í, þangað til hárið er orðið alveg
þurrt. Kæra þökk fyrir, fröken.“---------
Jafnskjótt og viðskiptavinurinn var far-
inn, skauzt fallega hárgreiðslustúlkan inn
í símaklefann, stakk peningi í sjálfvirka
áhaldið og valdi sér númer með talna-
skífunni.
,,Má ég fá að tala við hr. Bernard Le-
heudry. — Halló. — Góðan dag, elskan,
það er ég — Ninette. Ég held, að þú þurfir
ekki að hafa frekari áhyggjur af þessari
með gulrótartoppinn. Ég var nærri búin
að hræða úr henni líftóruna. ... Já, hún
er nýfarin. — Og þú mátt reiða þig á,
að hún þurfti að flýta sér. Þú hefðir átt
að sjá hana þjóta af stað í bílnum sínum
......I Bois í kvöld — já, ég hlakka til
þess. Já — jú —- já, þakka þér fyrir, græn-
ar orkideur. Þær fara svo vel við dökka
hárið á mér.“
I Englandi er
nú komið í
móð að hafa
asna sem
húsdýr. Það
er því orðið
að atvinnu-
grein að ala
upp asna.
Myndin er
tekin á asna-
búi, og sýnir
feðga með
nokkur dýr.
151