Heimilisblaðið - 01.07.1965, Qupperneq 35

i.Jæja, hefur nú sletzt upp á vinskapinn,“
tautaði Mavis. „Þú hefur sem sagt verið
að skemmta þér í gærkvöldi til þess að
drekkja sorgum þinum?“
„Nei, það var nú ekki þannig,“ svaraði
^targie og roðnaði. ,,Ég kom í bæinn til
að •— tala um viðskiptamál við herra Wy-
man.“
„ViðskiptamálN Mavis keyrði höfuðið
aftur á bak og hló. ,,Ég verð að segja, að
t*að hefur verið fjarska upplífgandi og ár-
^ngursríkt viðskiptarabb. Það vildi ég
°ska, að einhverjir af ritstjórunum, sem ég
vinn fyrir, hefðu samskonar hátt á því að
ræða um viðskiptamál. Ég býst við, að það
rnyndi hafa geysigóð áhrif á sköpunargáfu
mina.“ Hún leit í kringum sig í vinnu-
stofunni, þar sem allt var í megnustu
óreiðu.
>.En segðu mér annars eitthvað meira
um þenna nýja vin þinn herra Wyman,“
Sagði hún eftir stutta þögn. ,,Er honum
alvara?“
..Það er ekki um neitt slíkt að ræða,
■Mnvis,“ svaraði Margie stutt í spuna. „Auk
P6ss er hann ástfanginn af annarri.“
..Slíkt ætti nú aðeins að gera þig enn
sPenntari fyrir honum,“ skaut Mavis inn í.
„Hvers vegna reynirðu ekki að keppa við
U£ma um hann?“
>.Það gæti ég ekki,“ svaraði Margie. Og
skyndilega minntist hún þess, hve fögur
asýndum Kitten hafði verið þegar hún
k°m inn í salinn í síðum, grænum flauels-
lól, sem virtist vera óaðskiljanlegur hluti
óenni sjálfri. Hvernig ætti hún nokkru
smni að geta keppt við slíka konu um hylli
aHmanns? — En Alek hafði reyndar
ysst hana í gærkvöldi. . . .
>>Þú ættir að taka inn höfuðskammt og
.®Sgja Þig svolitla stund. Þú lítur verulega
1 a út,“ sagði hún umbúðalaust.
>.Það er þó ekkert móts við það, hvernig
^óór líður,“ svaraði Margie aumlega. „En
verð að hringja fyrst, — því hafði ég
ó*stum gleymt.“
Henni tókst að ná sambandi við Clive
uv en hann færi til skrifstofunnar.
>.Eg __ ég verð að fá að tala við þig,
UklMlLISBLAÐIÐ
Clive. Gætum við ekki hittzt, áður en ég
fer heim aftur?“
„Já, að sjálfsögðu. Hvað segirðu um að
snæða með mér hádegisverð? Geturðu ekki
hitt mig í veitingastofunni íris? Þú veizt,
hvar það er?“
„Já.“
„Var það ekki Clive Roland, sem þú
varst að tala við?“ spurði Mavis, þegar
Margie hafði lagt tólið á. „Ég man vel
eftir honum. Ég hitti hann stöku sinnum
í gamla daga, þegar ég heimsótti þig. Hann
var ástfanginn af þér — en giftist svo
annarri.“
„Hann hefur aldrei verið ástfanginn af
mér,“ mótmælti Margie.
„Hvaða vitleysa!“ sagði Marvis. „Hann
varð bara ringlaður þegar hann kynntist
annarri, en hvernig gengur annars hjá þeim
tveim?“
„Það gengur alls ekki,“ svaraði Margie.
„Hún vill fá skilnað."
„Hamingjan góða!“ Mavis lyfti höndum
í fullkominni uppgjöf og skilningsleysi á
þessu öllu saman.
En það gladdi Margie, að hún kom ekki
með neinar nánari spurningar um það
mál.
Hún tók inn tvo höfuðskammta, að und-
irlagi Mavisar, og lagði sig á eftir. En hún
hélt áfram að ver.a óvenju sljó og miður
sín, og það var hún ennþá, er hún kom
til fundar við Clive um eittleytið.
VII.
MlN EINA VON
Clive var heldur ekki sem hraustlegast-
ur.
„En hvað það er gaman að hitta þig aft-
ur, Margie,“ sagði hann. „Mig hefur lang-
að til að sjá þig frá því ég sendi þér bréfið.
Ég get ekki sagt þér nógu ljóst, hvað allt
þetta hefur kvalið mig. Hvað sagði ann-
ars faðir þinn?“ Hann leit rannsakandi á
hana. „Er hann mjög óánægður með
mig?“
„Auðvitað er hann alls ekki óánægður
með þig, Clive,“ flýtti hún sér að svara.
167