Heimilisblaðið - 01.09.1965, Blaðsíða 7

aðeins K
■Mc-k***********.* W
sous

Eftir André Mycho.
Stuttur gamansamur einþáttimgur,
sem fer fram á götuhorni í París,
Maribot lætur eins og hann hafi fengið
einum of mikið, og segir við blaðasalann:
oGóðan dag, monsieur, ég vil gjarna fá
eitt dagblað.“
Blaðasalinn: „Dagblað? Hvaða dagblað?“
Maribot: „0, það er mér alveg sama.
Láttu mig bara fá eitt. Það er orðið langt
siðan ég sá dagblaðið síðast, og nú á ég
af tilviljun 5 sous afgangs, og þar sem ég
gat hvort sem er ekki fengið neitt annað
tyrir þá, sagði ég við sjálfan mig: ,,Theo,“
Sagði ég sem sagt, „þig langar til þess að
§era asnastrik.... já... . þig langar til þess
■ ■ • nú kaupir þú einhverja ritsmíð“.“
Blaðasalinn: „Prýðileg hugmynd, vinur
^ninn! Nú, hvaða dagblað ættum við að
taka? (í vafa). Ég veit sannarlega ekki,
nvað ég á að láta yður fá. Viljið þér fá
faris-Express eða Le Reveil Francais? Ég
Sel mest af þeim.“
Maribot: „Það er mér alveg sama, eins
ég sagði áðan. Takið það, sem yður
lnnst sjálfum betra.“
Blaðasalinn: „Það veit ég ekki. Það er
hokkurn veginn sama hvort er. .. .“
Maribot (kreistir aftur annað augað):
” ^u> að hvoru þeirra er meira gaman?“
Blaðasalinn: „Meiragaman? Gamansem-
-uj yerður þeim sannarlega ekki að meini.
t>ér viljið fá eitthvað skoplegt, ætt-
j bér heldur að kaupa Joyeux Lyron eða
e Bamboucheur. En ég vil aðeins segja
d -Ur ^ v°nar og vara, að þau eru
JTar’i- Þau kosta 1 franka og 50.“
jMariböt (skelfdur): „1 franka og 50? —
a dið þér, að ég sé amerískur milljóna-
þé^in^ur, sem er snúinn heim? Heyrið
r góðurinn minn, ef ég hefði svo
1 a Peninga til þess að eyða, haldið þér
ttElJVtTT -------
þá, að ég mundi kaupa pappír með gamalli
prentsvertu fyrir þá? Hafið þér eiginlega
hugsað almennilega um það, hve mikið
er hægt að kaupa fyrir 1 franka og 50?“
Blaðasalinn: „O, ég veit að minnsta kosti,
að það er ekki hægt að kaupa herragarð
fyrir þá.“
Maribot: „Að vísu ekki. En fyrir 30 sous
er hægt að kaupa. . . .ja. . . . hvern þrem-
ilinn er hægt að kaupa. . . . indælis steik-
arsneið, ein axlabönd, hálft pund af baun-
um, einn lítra af mjólk, einn pakka af eld-
spýtum, svamp, tvær ferðir í hringekju,
og....“
Blaðasalinn (grípur fram í óþolinmóð-
ur): „Já. .. .takk. . . .þetta er allt gott og
blessað. Ég neyði yður ekki til þess að
kaupa. Takið eitt af blöðunum á 5 sous og
Ijúkum þessu af. .. .“
Maribot (yfirlætislega): „Hó, hó! Þér
skuluð ekki vera með nein ónot í minn
garð. Að vísu er viðskiptavinur, sem kaup-
ir aðeins fyrir 5 sous, aðeins lítill viðskipta-
vinur, en það er þó verzlun, og hann er
viðskiptavinur þrátt fyrir allt. Og hvað
sjálfan mig snertir, hef ég að vísu ekki efni
á að borga 1 franka og 50 fyrir pappírs-
blað, en ég er heiðarlegur verkamaður, og
get gert tilkall til þess, að meðbræður mín-
ir sýni mér virðingu.“
Blaðasalinn (sækir í sig veðrið): „Ég er
ekki heldur að halda öðru fram, er það?
En þér getið eflaust skilið, að ég hef ekki
tima til þess að rökræða svona lengi við
hvern einstakan af. .. . “
Maribot: „Hvað segið þér? Rökræða?
Ég er alls ekkert að rökræða. Nei, þvert
á móti! Ég krefst ekki einu sinni þess að
fá ákveðið blað, en ég læt mér nægja að
taka það, sem þér veljið. .. . “
Blaðasalinn: „Gott. Kaupið þá Paris-
Express.“
Maribot: „Andartak! Andartak! Áður en
við festum kaupin, getið þér víst veitt mér
nokkrar upplýsingar?“
Blaðasalinn (andvarpandi): „Auðvitað,
talið bara!“
Maribot: „Allir hafa sínar eigin skoð-
anir í stjórnmálum, þess vegna vil ég
gjarna vita: Hvaða stefnu eða lit hefur
þetta blað?“
ílisblaðið
183