Heimilisblaðið - 01.12.1965, Blaðsíða 38

Dag nokkurn þegar Kalli og Palli eru á göngu
koma þeir að litlu vatni. „Þett.a er fallegt lítið
vatn“, segir Palli, „það færi vel framan við húsið
okkar". — „Satt segir þú“, viðurkenndi Kalli, „á
sumrin væri það fallegt með syndandi öndum,
og veturna hefðum við skautasvell við húsdyrnar.
Við skulum flytja það heim með okkur". — Þeir
sækja Jumbo og fá hann til að sjúga í sig allt
vatnið. Og svo er haldið heim í skyndi og fíllinn
sprautar vatninu í holu úti fyrir húsinu. -— Nokkr-
um dögum seinna kemur frost og bangsarnir litlu
hafa mikla skemmtun af feng sínum. „Við erum
sniðugir náungar", segir Kalli og um það er Palli
sammála honum.
Kalli og Palli hafa sótt skíðin sín upp á loft og
eru nú á brunandi ferð niður hlíðarnar — hæ, en
sú ferð. Neðan við hliðina standa hin dýrin. —
„Hvers vegna eruð þið svona súr á svip? Er veðrið
kannske ekki yndislegt í dag?“ hrópar Kalli.
„Jú“, segir svarti storkurinn, „víst er yndislegt
veður.. .. en við eigum engin skiði og okkur lang-
ar að reyna, hvernig það er að bruna niður hlið-
ina. „Við kippum því í lag“, segja Kalli og Palli.
Þeir taka nú trékassa, sem þeir negla á skíðin
sin. Og nú geta öll dýrin verið með niður hlíðina,
nema skjaldbakan, sem bara leggst á bakið og
rennir sér niður á skildinum.