Heimilisblaðið - 01.01.1969, Blaðsíða 5

Bréf Margarite
Eftir CLARE THORNTON
Ekki voru menu á einu máli um það, liver
atti sökina á því sem gerzt hafði, en mikið
Var talað um þetta, og margur rak upp
kersknishlátur.
>;Ég vissi, að þetta myndi fara þannig og
neiði getað sagt það fyrirfram fyrir mörg-
Vlln herrans árum,“ sagði August og spýtti
’öeð fyrirlitningu um tönn. „Henni fannst
Un vera betri og fremri en allir aðrir í Lan-
llee. Ilún vildi vera miðdepill bæjarlífsins,
af því að foreldrar hennar höfðu aldrei látið
lana snerta handtak, þótt venjulegir foreldr-
ar láti börnin sín vinna.“
>Tað er nú alls ekki ástæðan,“ svaraði ung-
ru Suzanne. „Það er líka ekki nema lofs-
Vert, að fólk sem hefur efni á því varðveiti
egurð og útlit handanna á börnum sínum
' °g bakarinn hefur svosem haft ráð á
slíku!‘1
Ungfrú Suzanne átti unga frænku, sem
atti a8 verða hennar einkaerfingi og sömu-
leiði
það
ls nijög fín dama í samfélaginu — en
atti heldur ekki að fara fyrir henni eins
°^r nú var komið fyrir Margarite. Ef for-
drar þeirrar síðarnefndu hefðu bara af-
^agt það að láta undan síga, hefðu þau
annski fundið verulega ágætan mann handa
nenni
sókna
til dæmis skrifstomumann hjá sak-
aranum. I þeim liópi var einn, sem kom-
1 hafði iðulega til bæjarins um helgar; hann
ði eklti verið sem verstur fyrir Margarite.
11 eftirlætisbarn eins og hún var fékk auð-
^ddð vilja sínum framgengt, þegar til kom.
j akarinn og kona hans tóku engan þátt
°llu Jiessu tali, og Margarite ekki heldur,
(-|au Vor'u að hætta að fara út fyrir hússins
. • r °g höfðu meira að segja fengið aðstoð
erziuilinni, því að þau fyrirurðu sig fyrir
* iata sja si&- En Margarite fór allra sinna
t'i a.' ttni1 gekk alein úti eftir að skyggja
tók.
jafnvel alla leið út að vitanum forna við
a “loU) þar sem eilgin sála var lengur nema
t| ,llrgöngur. Prá ströndinni handan við
n 1 sJa hana bera við himin eins og skugga.
Ug «(>, , °
nun hitti einhvern á vegi sínum, stöðv-

aði hún hann og spurði hvort hann hefði
frétt, að hún væri búin að fá bréf frá „hon-
um“. Svo bætti hún við:„Iíann er í París
og skrifar að hann komi innan skamms og
sæki mig, því að hann sé búinn að fá svo
góða atvinnu."
Já, það var erfitt að dæma um það, hver
sökina átti, því að þarna gat svo margt verið
ástæðan.
Aðalsökin var ef til vill hjá Margarite
sjálfri, því að hún var svo afspyrnu draum-
lynd. Þegar hún var lítil, fléttaði hún blóm-
sveiga og gekk með þá um ennið, öllum til
athlægis. Móðir hennar snoppungaði hana
fyrir það, en það dugði ekkert. Síðar, þegar
bakarinn tók að græða fé, hætti móðirin að
leggja að henni að vinna nokkurn hlut, held-
ur lét hana sitja uppi í herbergi sínu og lesa
skáldsögur.
En meginorsök alls var þó án efa Bastin.
Hann var beinlínis ruglaður í kollinum, sagði
fólk, og það kannski ekki alveg að ástæðu-
lausu. Hann fór á sjóinn einungis vegna þess,
að Margarite hafði vísað honum á bug, en
á þeim tíma var hann ekki verri bakari en
sjálfur faðir stúlkunnar.
Bastin hafði byrjað hjá honum sem lær-
lingur á þeim tíma sem fyrirtækinu hafði ekki
vegnað eins vel og síðar varð, og hann hafði
ætíð verið mjög vingjarnlegur í garð sjó-
mannanna, þegar þeir höfðu komið í bakarí-
ið til að sækja brauðin handa skipunum. Bast-
in hafði jafnvel tekið upp á því að bjóða
þeim í staupinu öðru hverju, en slíkt hafði
enginn bakari látið sér detta í hug á þeim
tíma. Sumir sögðu, að Bastin skenkti sjó-
mönnunum vín til þess að þeir sæju ekki,
hvað hann svindlaði á þeim við brauðvigt-
ina, en þetta var sagt aðeins af öfund. Svo
var Margarite send í klausturskólann til
nunnanna í Concarneau, þar sem hún lærði
að sauma út; það var löngu eftir að allur
venjulegur skólatími stúlkunnar var um garð
genginn.
Þegar hún kom heim úr klausturdvölinni,
ILISBLAÐIÐ
5