Heimilisblaðið - 01.01.1969, Blaðsíða 6

var hún enn merkilegri með sig en hún hafði
áður verið. Bastin sagði sjálfur, að hún hefði
sagt við hann að hún gæti ekki hugsað sér
að giftast manni sem væri í jafn grófri stöðu
og bakari. Bastin sagði bakaranum þetta, en
hann varð æfur, en konan stóð með dóttur-
inni, og það hefði hún ekki átt aÚ gera. Því
að það fékk Bastin til að hefna sín og fara
á sjóinn.
Sama kvöldið og Margarite hafði hrygg-
brotið liann fór hann í bæinn og drakk sig
útúrfullan af harmi yfir þessum smánarlegu
óförum. Bastin fannst Margarite hafa komið
illa fram við sig að ósekju. Hann minntist
þess, að þegar hann var lítill hafði hann
refsað hinum krökkunum fyrir að sti'íða
Margarite af því hún gekk með blómflétt.ur
í hárinu. Sjálfum fannst honum það fara
henni vel, — en nú reyndi hann að gleyma
þessu og hugsaði um það eitt að hefna sín.
Hann vissi aðeins ekki, hvað hann ætti að
taka til bragðs til þess að auðmýkja liana
jafn mikið og hún hafði niðurlægt hann með
svari sínu: Bg giftist ekki ómerkilegum bak-
ara.
Þriðja kvöldið hitti hann Paul. Bakarinn
rakst á þá við drykkjuna, því að hann var
farinn á stúfana til að leita að sínum horfna
bakarasveini. Þá hafði Bastin komið til hug-
ar illgirnisleg áætlun — og kynnt Paul sem
frænda sinn frá La Rechelle, verkfræðing við
stóra skipasmíðastöð og mikinn borgara.
Bastin var hinn vingjarnlegasti við bakar-
ann, því að reiði hans hafði sefazt við hugs-
unina um þá hefnd sem hann ætlaði sér að
koma við. Ef bakarinn hefði nú verið jafn
skarpur og Bastin var í rauninni, hefði hann
átt að geta séð að Paul var ekki fremur verk-
fræðingur en hann sjálfur, og þá hefði hann
getað komið í veg fyrir það sem síðar gerð-
ist. En bakarinn hafði ekki þekkt Bastin að
ósannindum, og hví skyldi hann þá vera tor-
trygginn núna ?
Bastin hafði komið til hugar að kynna Paul
fyrir Margarite, þegar Paul hafði reynt að
hnupla úrinu hans.
,,Nii gæti ég farið með þig beint til lög-
reglunnar," hafði Bastin sagt við Paul og
snúið upp á grannan iilflið hans, svo að hann
var næstum farinn úr liði.
Paul kveinkaði sér lítillega, en Bastin
sleppti takinu. Paul hafði ætlað að hlaupast
leiðar sinnar að svo búnu, en Bastin hafði
lagt höndina á öxl honum og skipað honum
að sitja kyrr, því að hann hefði ekki betra
af því að fara burtu. Og Paul, pervisalegur
og flöur í andliti, hafði þá skyndilega komizt
að raun um, að þessi sterki maður sem hann
hafði haldið vera dauðadrukkinn, var ger-
samlega allsgáður.
,,Hefurðu aldrei hugsað þér að giftast?
spurði Bastin. Síðan tók hann að útmála fyr-
ir Paul, hversu fögur Margarite væri, hversu
auðugur faðir hennar væri og hversu lcona
hans væri tilvalin sem fyrirmyndar tengda-
móðir. Bakarafrúin myndi tvímælalaust telja
Paul ágætt efni í tengdason; sér væri óhsett
að trúa honum fyrir dóttur sinni það sem
eftir væri ævinnar — því að hún sæi það a
honum óðara, að hann væri ekki svo langt
niðri að vinna sem bakari eins og Bastm
gerði, sem ekki hefði komið öðru í kring en
vinna fyrir þau hjónin og bjarga fyrirtæki
þeirra frá fjárhagslegu hruni og sjálfum
þeim frá fátækt í ellinni.
Bastin hét því, að nú skyldi allur sá nus-
skilningur verða leiðréttur, því honum fannst
hann hafa fundið í Paul manninn til að valda
þeim öllum þeim leiðindum og ama sem hann
hafði sjálfur verið svo heimskur að reyna
að bægja frá þeim.
Daginn eftir var Bastin mjög iðrunarfull'
ur, og Margarite leit á hann með fyrirlitn-
ingu, rétt eins og eðlilegt er um sanna heið-
ursstúlku gagnvart ómerkilegum bakarasvem1
sem fer heiman kvöld eftir kvöld og drekkm
sig fullan. Og Bastin sagði henni þá frá Pmd
frænda sínum sem lægi uppi á lofti og svsefu
en sem hún gæti farið og heilsað síðar um
daginn. Hann lýsti fyrir henni fölleitu °S
fögru andliti frændans, stórum og dökkum
augum hans og mjúkum og hvítum höndun-
um. Hann notaði hugmyndaflugið við þessa
lýsingu á frændanum, og það hugmyndaflnS
var alið á heitri hefndarlöngun — þeiiT1
hefndarlöngun, sem aðeins forsmáður elsk-
hugi getur fundið til.
Þannig fór, að Paul hélt áfram að dvelj'
ast þar í húsinu, öllum bænum til ama. Eftir
að hann hafði dvalizt þar um skeið, tók hann
að fá roða í kinnamar, og hann varð fjaðm-'
magnaðri og hressari en hann hafði áður vei'
ið. Hann hélt áfram að bæta við þá skrÖk
sögu sem Bastin hafði búið til um uppruna
6
H E I M I L I S B L A Ð I f