Heimilisblaðið - 01.01.1969, Blaðsíða 17

hún væri svo yndisleg og góð, að hann
fói’ raeð fyrstu skipsferðinni, sem fáanleg
var> heim til Bnglands til þess að hitta hana.“
Hann rétti henni bréf. „Lesið þetta,“ sagði'
hann brosandi. „Þá munuð þér sjá, að ég
er sá, sem ég segist vera.“
Hay leit á óreglulega og titrandi rithönd-
ina og las: „Kceri frœndi! ... mjög yndisleg,
Un9 stúlka, Jóhn ... Ég veit, að hún er fá-
og tekur ekki þátt í skemmtunum, en
lun fór strax úr nýja samkva&miskjólnum,
Slnum, sagði frú Bennet mér, og kom upp og
sat hjá mér allt kvöldið ...“
Augu Fay voru full af tárum. Hún sá aft-
einmana gömlu konuna fyrir sér og heyrði
aana tauta: „ekki vanþakklát, það er ég
ekki ..
»Hg er frændinn,“ hélt ungi maðurinn
afram. „Ég er þessi John, sem bréfið er skrif-
að til. Frænka mín var svolítið einkennileg,
lan hafði sínar eigin hugmyndir. Ég bauð
aenni fyrir nokkrum árum að hjálpa henni
íjárhagslega, en hún afþakkaði það, og síðan
Hutti hún, og ég þekkti ekki heimilisfang
ennar, fyrr en hún skrifaði mér þetta bréf.“
í’ay leit á frændann. Hún las einlægni, við-
^vaemni og skilning úr andlitssvip hans.
»Ég ætti auðvitað ekki að segja yður það
aHax, að ég er mjög hrifinn af yður,“ sagði
ann. „En ég get ekki stillt mig um það. Ég
le yður aðeins um að reyna, hvort yður gæti
ekki geðjast ofurlítið að mér. Bf þér vilduð
^eía mér tækifæri ...“
. Éay sagði ekki neitt. Þetta var allt svo
Hnkennilegt og óskiljanlegt.
»Ætlið þér út í kvöld?“ spurði hann og
eit spyrjandi á hana.
Hún hristi- höfuðið. „Nei, ég hef aðeins
lugsað mér að fara í stutta göngu. Ég þarf
Sv°litla tilbreytingu.' ‘
»Má ég þá ekki láta yður fá svolitla til-
re.Vtingu?“ spurði hann. „Ég er með bíl,
Sein bíður fyrir utan. Við getum farið í veit-
llrgahús og borðað miðdegisverð, og á eftir
SHnni við farið í leikhús eða eitthvað þess
áttar. Langar yður til þess?“
. .Pay svaraði með ljómandi augum: „Já,
:0 fyrir, mig langar ákaflega mikið til
þess, herra . .. herra ...?“
j ’Hohn Pieree Manors!“ sagði hann hátíð-
g'a og hneigði sig formlega. „Ég get ekki
Seimilisblað
I Ð
sagt yður, hve ég er glaður yfir að hafa
kynnzt yður.“
„Sömuleiðis,“ sagði Fay hlæjandi. „Eu þér
verðið að bíða í tíu mínútur. Ég ætla að
skipta um kjól.“
„Fara í nýja kjólinn?11 sagði hann.
Hún kinkaði kolli og flýtti sér út úr stof-
unni.
Og þetta kvöld varð ljómandi vígsla, ekki
aðeins á kjólnum, heldur einnig á allri fram-
tíð Fay Everest.

Geigur
Stynja og bifast björg,
brestur vonin mörg,
galdrahríð með glóðafaldi rís.
Herja haf og láð
lielköld nornaráð.
Alda hœkkar, önnur þá er rís.
Hefur heimi spillt
heiftarbálið tryllt,
grimmdin rœður, grið er hvergi að fá.
Bölvuð brœðramorð
blóði lita storð.
Himin bláan liylur þoka grá.
Hart á hlustir knýr
heljarvélagnýr,
magnast myrkravalda leið.
Hrœðist hildarleik
lirjáð og vökubleik
þjóðin smá, er þráir aðeins frið.
Jóhannes Benjamínsson.
17