Heimilisblaðið - 01.01.1969, Blaðsíða 24

Mágkona hans
Eftir ALEX STUART
Cathrine sótroðnaði, og hún reis á fætur
með kreppta hnefana: „Eg yil ekki eignast
barn, frú mín! Og ég vil ekki heyra þig segja,
að ég hafi svikið Andrew með því móti að
hafa ekki alið honum barn. Við erum ung,
og við viljum njóta lífsins í nokkur ár án
þess að vera bundin. Við ...“
„Þetta er annað en Andrew hefur sagt
mér,“ greip gamla konan fram í. „Svo kann
ég ekki við þennan tón. Hann skortir kur-
teisi og virðingu, en ég krefst af þér hvors
tveggja, Cathrine.“ Cathrine sá, að gamla
konan var orðin náföl, og gremja hennar
hjaðnaði jafn skjótt og hún hafði sprottið
upp.
„Mér þykir þetta miður. Það var ekki ætl-
un mín að vera ókurteis ...“ Hún laut fram
á við og kyssti frúna á kinnina. „Fyrirgefðu
mér . .. ég missti stjórn á mér.“
„Þá verðurðu að læra að hafa taumhald á
þér,“ sagði gamla konan vingjarnlega og þó
hátíðlega. Svo bætti hún við, allt að því biðj-
andi: „Hlustaðu á mig, væna mín. Við meg-
um ekki þrátta. Eg er viss um, að það viltu
heldur ekki. Þú ert ung, og það er Andrew
líka. En þið verðið að gerast fullorðin og
hegða ykkur eins og fólk sem hefur ábyrgð,
skilurðu. Þetta eru ekki auðveldar kringum-
stæður fyrir neitt okkar, og við gerum þær
ekki auðveldari með því að þrátta og kýta.
Kannski er þetta erfiðast fyrir Nin. Eg vil
sjá hann hamingjusamlega kvæntan, því að
mér líður ekki vel fyrr en það hefur komizt
í kring, og Andrew ekki heldur. En mundu
það Cathrine, ef við búum öll hér saman að
Guise, að Andrew er maðurinn þinn, og þú
átt að vera lionum trú.“ Svo klappaði hún
á hönd Cathrinar: „Jæja, taktu nú til hendi
og sjáðu um, að maturinn komi á réttum
tíma, ef hægt er, úr því það er fyrsti dag-
ur Nins eftir heimkomuna. Ef þú sérð hann,
þá segðu honum að koma hingað til mín.
Mig langar til að tala við hann.“
„Gott og vel, frú,“ svaraði Cathrine. Orð
hennar og rödd báru vott um hlýðni og
undirgefni, en samt var ekki laust við ein-
hvern uppreisnarbrodd í þeim.
Hún hitti Nin í forstofunni og bað hann
um að fara inn til ömmu simiar. „Eg sagði
lienni af trúlofun ykkar, Nin ... bætti hún
við.
„HvaðV1 hálf-hrópaði hann og greip uin
hanllegg hennar. „Gerðirðu það, Cathie! Ég
bað þig um að gera það ekki. Ég sagði að
þett.a væri leynilegt og ekki væri ætlunin að
segja það hverjum sem væri.“
Cathrine losaði um handlegginn. „En Nin
. . .“ IJún leit á hann, og augu hennar flóðu
í tárum. „Amma þín er ekki hver sem er.
Mig grunaði ekki, að þú myndir ekki vilja
segja henni það. Auk þess ásakaði hún mig
fyrir ... fyrir bókstaflega allt; óheiðarleiki
í garð Andrew var það minnsta af því . • •
og ég ... ég sagði henni það. Ég vissi satt
að segja ekki, að þú vildir það ekki.“
„Ég hélt ég hefði gert þér það rækilega
ljóst,“ sagði Ninian dapur. „En það er ekk-
ert við því að gera úr því sem komið er. Það
er bezt ég fari og tali við liana. Andrew er
kominn, veiztu það ? Hann er að leita að
þér.“
„Er hann?“ sagði Cathrine kæruleysislega-
„Ég er í eldhúsinu, ef hann þarf að tala við
mig. Ég ætla að revna að fá frú McLean
til að hafa matinn til reiðu stundvíslega -—
til tilbreytingar. Hún er illviðráðanleg, Nin.‘
„Hver — gamla McLean? Það hélt ég Þ°
ekki, hún hefur verið hér árum saman.“
„Kannski er það ástæðan. Hún er orðin of
gömul. Þú hefur ekki hugmynd um, hvað eg
verð að þræla mér út í þessu húsi, Nin. Fru-
in kvartar í sífellu, og hún tefur stöðugt
tímann fyrir Elspetli, þannig að öll ábyrgð-
in fellur á mig — og ásakanirnar ef eitthvað
fer úrskeiðis, og það kemur iðulega fyrir.
„Nei, segðu þetta ekki. Það getur þó ekki
verið svona slæmt, ha? Meirihlutinn af hÖll-
inni er ónotaður, og við höfum aldrei kraf-
izt mikils. Ég held þú ímyndir þér sitt uf
hverju, heillin mín.“
24
HEIMILISBLAÐlf