Heimilisblaðið - 01.03.1969, Blaðsíða 33

værizt, og hún hörfaði nndan eins og hann
tefði slegið hana, en rorðinn smá-hvarf úr
vöngum hennar. „Nei,“ sagði hún hljóm-
lausri röddu. „Það myndirðu ekki. En ég
- • • en ég ...“
Ninian leit á hana alvarlegur. „Hvað, Jill?
Hefurðu skipt um skoðun? Er það það, sem
að er?“
Aður en hún fékk svarað honum, gekk
Cathrine inn í forsalinn. Hún mætti augna-
ráði JilLs, og það var sérkennilegur, næstum
sigri hrósandi glampi í augum hennar þegar
hún sagði:
„Klukkan er yfir tíu, Nin. Kemurðu ekki ?‘ ‘
13. KAFLI
Nin kinkaði kolli og leit af blóðrjóðu and-
liti Jills til Cathrine, sem var hin rólegasta
og brosti.
Hvað var með Jill? hugsaði hann angist-
arfullur. Hún hafði verið svo ljómandi allt
fram til þessa og unnið allra hjörtu með
gleði sinni og geðþokka. Ótal sinnum hafði
Verið sagt við hann, hversu lánssamur hann
væri. Amma hans hafði opinskátt verið sam-
Þykk honum í vali hans; jafnvel Hamish
gamli Macrea, sem var veiðistjóri á Guise
og annálaður kvenhatari, hafði sagt: „Það
or falleg og hressileg ung stúlka, sem þér
®tlið að fara að giftast, herra — sú bezta,
Sem komið hefur inn fyrir dyr á Guise það
lengi ég man, að undanskilinni hennar náð
frúnni.“
Ninian hrukkaði ennið og óskaði þess, að
Cathrine vildi lofa þeim að vera einum, svo
að hann gæti spurt Jill, hvað amaði að. Hann
^issi, að Cathie tók ekki þátt í ánægju hins
fólksins með brúðarefnið. Hún hafði dregið
sig mjög í hlé og fátt sagt, síðan hann trú-
lofaði sig, en hann hafði séð hana líta gagn-
rýnum augum á Jill, og í eitt skipti hafði
hún haft á orði, að það væri synd hvað þetta
£engi allt fljótt fyrir sig.
„Eg veit þú gerir það sem rétt er, Nin,
°g giftir þig eins fljótt og þú getur, en amma
tin ætti ekki að krefjast þess strax í ágúst.
■^að veitir ykkur ekkert tækifæri til að kynn-
ast almennilega. Ég verð aldrei viss um, að
tó gerir þetta ekki bara út af mér, því að
eins og þú veizt, þá yrðum við Andrew ekki
hér, nema því aðeins að þú giftir þig. Jill
er ósköp elskuleg, og öllum fellur vel við
hana, en ... Nin, hvers vegna giftist hún
þér? Hún elskar þig ekki — það sérðu —
en þú þarfnast og átt skilið eiginkonu, sem
elskar þig, Nin, jafnvel þótt hún elskaði þig
ekki eins heitt og ég geri — þá allavega næst-
um því eins. Ég vildi ég vissi, hvort Jill er
aðeins hrifin af Guise og titlinum, ellegar
hvort hún kærir sig raunverulega um þig.“
Honum hafði tekizt að svara henni, en engu
að síður hafði hún sært hann, og orð henn-
ar höfðu grafið sig í vitund hans. Hann bjóst
ekkert við því, að hún elskaði hann, en hann
hélt, að vinátta gæti komið í ástar stað.
Nú sem hann stóð þarna óskaði hann þess,
að Jill brosti við honum og segði, að allt
væri í lagi. Hún vissi, að hann varð að fara
til leikjanna og að prófasturinn væri farinn
að bíða nú þegar. En í stað þess að brosa,
var engu líkara en Jill væri að gráti kom-
in, og hann sagði ákveðinn, öllu hvatskeytis-
legri en hann hafði ætlað sér að vera:
„Heyrðu, Jill ,ef þú vilt ekki fara út í
þetta veður, þá skaltu bara segja það. Fólkið
hun skilja það, þegar ég segi því, að þú sért
alls ekki von svona loftslagi."
„Það er ekki það, Nin.“ Jill beit á vör
sér og leit óróleg í áttina til Cathrine. „Ég
... ég er með smávegis höfuðverk, skilurðu,
og ...“ Hún þagnaði, því að þetta var ósatt,
og hún vildi ekki skrökva að Ninian. En
þegar þriðja persóna var viðstödd gat hún
ekik sagt við hann það sem hún helzt vildi.
Óvild Cathrine var dragbítur á vináttu
hennar og Ninians. Hún fann stöðugt fyrir
henni, og það virtist ekkert þýða, þótt hún
reyndi að verða sæmileg kunningjakona
þeirrar yngri.
Henin til mikillar undrunar brosti Cath-
rine nú við henni og sagði: „Ef þú vilt, Jill,
þá get ég komið í þinn stað í dag, þangað
til hléið verður — ef það verður þá nokk-
urt hlé á þessari rigningu! Ég þekki pórfast-
inn og konu hans og hef ekkert á móti því
að rabba við þau, ef þú ert ekik í skapi til
þess. Þú lítur þreytulega út — og svo er
það dansleikurinn í kvöld. Ég hef gegnum-
gengizt allt þetta sjálf, þegar við Andrew
giftumst, og ég hef samúð með þér — þetta
er allt svo nýtt og óvænt fyrir þig. Nin hef-
ÖEIMILISBLaðið
77