Heimilisblaðið - 01.09.1969, Blaðsíða 38

Fjársjóðurinn í Silfurvatni — eftir Karl May
49. Stóri Úlfur, en svo var höfðinginn nefnduv,
liafði tekið eftir einhverju grunsamlegu og horfið
inn í skóginn. Þegar hann kom til baka héldu Indí-
ánarnir hljóðlega af stað gegnum skóginn. — Hvítu
mennirnir liöfðu nýlokið við máltíð sína þegar liest-
arnir tóku hneggjandi á sprett í jaðri rjóðursins.
Masklúka gamli sá, livert stefndi á augabragði. „Vio
erum umkringdir af Indíánum.' ‘
50. „Þið hafið stolið hestunum af Indíáuuuum! “
Hann rak öðrum þorparanum vænt kjaftshögg í snatri
og þjónustaði hinn á svipaða lund, áður en hann
gat gripið til byssunnar. Ilann klifraði upp í klett-
ana á nokkrum augnablikum. Indíánaliöfðinginn hik-
aði þegar hann sá að einn bleikskinni liafði slegiö
tvo aðra niður.
51. Hann kom fram undan tré svo að hann mætti
allur verða séður. „Gefstu upp áður en liðsmenn
mínir koma og ná í þig!“ Masklúka gamli klifraði
alveg upp á klettana og iirópaði: „A máli Utali er
ég kallaður Drepandi liönd. Masklúka gamli er ekki
hræddur. Margir hermanna þinna munu falla.“ Nafn
veiðimannsins hafði liaft mikil áhrif á rauðskinnann.
214
HBIMILISBLAÐI®