Heimilisblaðið - 01.11.1969, Blaðsíða 7

riði. Það var nefnilega álitinn heiðindómur
að halda hátíðlegan afmælisdag guðsins.
Bn í lók annarrar aldar taka lærðir kirkju-
feður að grafast fyrir um það, um hvaða
leyti árs Kristur muni hafa í heiminn komið;
samt varð ekkert samkomulag um það atriði;
svo óiíkir dagar voru tilnefndir eins og 28.
marz, 20. apríl, 20. maí, 17. nóvember, og svo
sá dagur sem notazt var við í Austurlöndum,
t. d. í Jerúsalem: 6. janúar.
Dagsetningin, sem við í dag höfum komið
okkur saman um, 25. desember, var ákveð-
inn af rómverskum yfirvöldum. Klerkdómur-
inn rómverski var mjög hentistefnusinnaður
eins og aðrir Rómverjar og átti gott með alla
skipulagningu. Hann ákvað að dagsetja fæð-
ingu Jesú á þann tíma, þegar heiðingjar héldu
sína miklu hátíð á vetrarsólhvörfunum. Dag-
setningin var ákveðin þá, með tilliti til þess,
að heiðingjar þeir sem snerust til kristni,
ákyldu ekki fara á mis við mikla hátíð á sama
tíma og aðrir héldu meginhátíð ársins.
Pyrst voru jól haldin með þessari dagsetn-
ingu árið 354; það var í Róm. Bftir það
breiddist sá siður út til annarra stórborga:
Konstantínópel, Antíókíu; síðast tók dagsetn-
ingin sér bólfestu í sjálfri Jerúsalem, þar sem
lengst var streitzt á móti því að leggja niður
6. janúar sem fæðingarhátíð Krists.
Pyrir fimmtán öldum hélt Ætheria jólin
hátíðleg í Jerúsaiem, eftir að hafa lagt á sig
margra mánaða ferðalag. Nú hefur útvarpið
flutt sálmasöng og klukknahljóm inn í stof-
ur okkar árum saman, og víða geta menn
nú séð sjálf hátíðahöldin í Jer.isalem, jafn
ljóslifandi og Ætheria sá þau og skrásetti í
ferðaminningu sína fyrir fimmtán árhundr-
uðum.
GENGIÐ TIL KIRKJU
Til kirkju minnar fús ég fer,
þar finn ég sálarstyrk.
þar skín það Ijós, er birtu ber
þá brautin gerist myrk.
Þar huggun finnst, er liryggðir þjá.
I liretum bezta skjól.
Þar Ijómar yfir lífi og ná
Ijós frá náðarsól.
Einar Sigurfinnsson.
BÆNARORÐ
O, kceri herra! Kristur,
ég krýp að fótum þín.
Ég þurfandi og þyrstur
og þreytt er sálin mín.
Nú lindir líknar þinnar
ég lúinn nálgast fer
af nægtum náðarinnar.
Löng og brött er brautin
og blæða iljasár,
er þyrnar stinga, og þrautin
þrúgar af augunx tár.
Mig ei undan mceli
að mœta hryggð og pín,
því œ er öruggt hœli
undir krossi þín.
Þar við lífsins lindir
ég lauga sálu míin ,
þar særa ekki syndir,
sorg né hjartapín,
þar skeflir ekki í skjólin,
né skaði nálgast fer
Ó, eilif elsku sólin,
um eilífð dýrð sé þér.
Einar Sigurfinnsson.

AÐ MORGNI
Lof sé þér, seni leiddir mig
lífs uni brautir allar.
í lífsins önn ég lofa þig
og líka er œvi liallar.
Lof sé þér, ég heyri hljóm,
þú, Líerra, til mín kállar:
„Kom!“ Ég heyri lcærleiks óm,
„ó, kom til dýrðar-hallar“.
Einar Sigurfinnsson.
&
HEIMILISBLAÐIÐ
227