Heimilisblaðið - 01.11.1969, Blaðsíða 39

„En livað liann s^mgur fallega," segir Kalli dag
nokkurn, þegar bangsarnir lieyra söngfugl kvaka uppi
í tré. „Hlauptu lieim eftir búrinu, við verðum að
f anga liann! ‘ ‘ En þegar búið er að loka fuglinn í
búrinu og sejta það á kommóðuna, fœst hann ekki
til að syngja framar. Hann situr bara hnípinn.
„Berðu þig vel, gamli minn,“ segir Kalli, „því nú
sleppum við þér lausum, svo þú komist í þitt góða
skap aftur.' ‘ Og þegar búrið var opnað flaug fuglinn
glaður á brott. En skömmu siðar kom hann aftur með
hóp af félögum sínum og þá fengu bangsarnir að
Iilusta á liinn indælasta kórsöng.
Kalli og alli hafa keypt sér fánastöng. „Viltu bera
hana heim fyrir okkur?“ „Gjarnan,“ segir fílinn
góði, „ég legg strax af stað.‘ ‘ En verkefnið reyndist
erfiðara en Júmbó hafði ímyndað sér. Stöngin er
alltaf að rekast í trén og loksins fer hann ofan að sjó
og kallar á sverðfiskinn. „Viltu vera svo vænn að saga
þessa stöng í fjóra parta,“ biður fíllinn. Sverðfisk-
urinn er fús til þess, og 1—2—3, stöngin er komin í
parta. „Næst verðum við sjálfir að bera hana lieim,“
hrópar Kalli, þegar hann heyrir útskýringar Júmbós.
„Já, eða geta þess strax, livað við ætium að gera við
stöngina," bætir Palli við.