Alþýðublaðið - 01.05.1923, Blaðsíða 3

ÁL&ÝÐUBLAöia
3
Baldursfpfa ÍS.
0Í2ní 96S. — Bímí. ®S1.
íslenzkt sipjör 2.30 x/2 kg.,
minna ef mikið er keypt i
einu. Kandis, rauður, 0.75 x/2
kg. Haframjöl 0.35 x/2 kg. Hrís-
grjón 0.35 V2 kfif- Hveiti 0,35
x/a kg. Kaífi, brent og mal-
að, 2.00 'Va kg. Kaífibætir, Lúð-
vík Davíð, 1.30 J/2 kg. Súkku-
laði 2.00 1/2 kg- Hreinlætisvörur.
Krydd. Tólg. Kæfa. Kjöt, saltað
og reykt. Kex og kökur. Sólar-
ljós-olía. Eins og fyrr verður bezt
HjÚlpárstÖð Hjúkrunaríélags-
ins »Líknar< er opin:
Mánudaga . . , kl. n —12 f. h.
Þriðjudaga ... — 5—6 e. -
Miðvikudaga . . — 3—4 e. --
Föstudaga ... — 5—6 e1 --
Laugardaga . . — 3—4 e. --
Munið,
að Mjólkurfélag Eeykjavíkur sendir
yður daglega heim mjólk, rjóma,
skyr og smjör, yður að kostnað-
arlausu. — Pantið í síma 1387.
H ÁÆTLUSARFERÐIR
Q Nýju bifreiðastAðinni ^
m Lækjartorgi 2. m
m Keflavík og Garð 3 var i £2
m viku, mánud., miðvd., Igd. £2
£2 Hafnarfjörð allan daginn. £2
Yífilsstaðlr sunnudögum. £2
m Sæti 1 kr. kl. 1 i1/^ og 2XJ2.
tH Sími Hafnarfirði 52.
— Reykjavík 929.
HHHHHHHHHHHS
Veggfóðup.
að verzla í verziun
Theðdórs N, Sigurgeirssonar,
Baldursgötu 11. Sími 951.
Vöi?u2» sexidaf helm.
Viðgexrðil!? á regnhlífum,
grammófónum, blikk og emaill.
ílátum, olíuofnum og prímusum,
einnig barnavagnar lakkeraðir
og gerðir í stand á verkstæðinu
á Skóíavörðustíg 3 kjall. (steinh.).
Afar-fjöibreytt úrval af ensku
veggfóðri fyrirliggjandi. Góður
pappír. — Gott verð.
Hití & Ljós.
Laugaveg 20 B. Sími 830.
leyti rann til íslaadsbanka.
Þannig iiðu ekki nema nokkiir
mánuðir frá því bankastjórnin
þóttist engan stuðniog þurfa,
og til þess, er því var yfir lýst,
að hann kæmist ekki af án þess.
Svipáð átti sér stað nú í vetur.
Bankastjóri íslandsbanka lét þá
í ijósi á opinbarum fundi, að
íslandsbanki þyríti ekki ástuðn-
ingi ríkisins að hálda, en það hefir
ííklega átt að þýða, að bank-
inn þyrfti eklci frekari stuðning
en orðið var. En hvað skeður
skömmu seinna?
Bdgar Rica Burrougha: Ðýi« Tarsans,
IV. KAFLI
Sliítá.
Daginn eftir notaði Tafzan til þess að búa sig
betri vopnum og rannsaka skóginn. Hann strengdi
boga sinn með sitium úr hirtinum, er harm hafði
lagt að velli kvöldið áður. Hann hefði reyndar frem-
ur kosið görn úr Shítu, en lét sór þetta nægja,
unz gæfan leiddi hann í færi við hinn stóra
kött.
Hann fléttaði sér líka langt og sterkt strárelpi
— eins og hann forðum notaði til þess að stríða
hinum skapilla Tublat með, — sem síðar hafði reynst
honum svo ágætt vopn.
Hann gerbi skeiðar um hníf sinn og örvamæli,
og úr hjartarskinninu bjó fiann til mittisskýlu og
belti. Að svo búnu lagbi hann af stað til þess að
kanna hið ókunna land. Hann var kominn að raun
um, að þetta var ekki hin góðkunna vesturströnd
Afríku, því að hér snáii ströndin móti austri; —
sólin sagði honum til um það.
En eins vis var hann um hitt, að þaÖ var ekki
austurströnd Afríku, því skidið hafði áreiðanlega
ekki farið um Miðjarðarhaf, Suez-skurð og Eauða-
haf, og ekki hafði það haft tflma til þess ab fara
fyrir Góðrarvonaifiöfða. Ilann var því alveg í vand-
ræbum. með, hvar haijn mundi veru.
Stunduin hélt hann, að skipið heíði ílutt sig yftr
Atlandshaf, og hann beibi verið setrur á iand ein-
hvers staðar í Suður-Ameríku, eu nærvera Núma
ljónsins, sannfærði hann um, ab slíkt gat ekkí
verið.
Tarzan hélt eftir skóginum fram með ströndinni.
Einveran var farin að hafa áhrif á hann, svo hann
hálfsá eftir því, að hafa hafnað fólagsskap apanna.
Hann hafði ekkert séð til þeirra síðan fyrsta dag-
inn, en þá voru áhrifin frá menningunni enn i fullu
fjöri.
Nú var hann kominn nær því að vera hinn
gamli Tarzan, og þótt hann vissi, að fátt væri
sameiginlegt með honum og öpunum, þótti honum
þeir þó betri en englr félagar.
Hann fór hægt, ýmist á jörðinni eöa í trjánum,
og tíndi ávexti eða lirfur, sem nóg var af. Hann
var kominn um mílu vegar, er vindurinn bar þef-
inn af Shítu.
Pardusdýrið Shfta var einmitt dýr, sem Tarzan
kaus nú að komast í kast við. Hann vantaði
garnir þess í bogastreng og skinnið í mittisskýlu
og örvamæli. Apamaðurinn tók því að læðast i
nánd við dýrið.
Skjótt, en hljóðlega sveif hann gegn um skóginn
í áttina til villikattarins, og ekki var lrann, þrátt
fyrir ættgöfgi sina, vitund manulégri en villidýrið,
sem hann ætlaði að veiða. ,
Þegar hann nálgaðist Shítu, varð hann þess var
að hún var Jika á veiðum, og rétt í því hann
Komst að því, bar vindblær að vitum lians þefinn
af mannöpum, hægra megin við hann.
1