Heimilisblaðið - 01.05.1977, Qupperneq 34

Kalli og' Palli oi'u að veiða fiðrildi. Það gengur
vel ... þangað til allt í einu stendur stór maður bak
við þá með stór fiörildanet og veiðir þá í net sitt.
Ekkert gagnar að rífa í netið og gráta. Maðurinn fer
með þá heim í stofuna sína og deyfir þá með eter
og nælir þá niður með títtuprjónum eins og gert er
við fiðrildi. Nú sitja þeir þarna með sinn hvorn títu-
prjóninn í gegnum sig. En sem betur fer vakna KalU
Palli samstundis. „Veiztu bara,“ segir Kalli, „ég vil
aldrei framar fara á fiðrildaveiðar!" „Það vil ég held-
ur ekki,“ seir Palli, „það er skammarleggt að veiða
litlu fiðrildin og næla þau niður með títtuprjónum.“
„Sjáðu, þarna liggur króna!“ hrópar Palli og tek-
ur hana upp. „Þetta boðar hamingju,“ segir Kalli,
„nú getum við farið í bæinn og verzlað.“ Maríuerlan,
sem hafði horft á þetta, segir páfagauknum og ap-
anum frá þessu með öndina í hálsinum: „Kalli og
Palli fundu tvær krónur!" Og páfagaukurinn og ap-
inn halda hvor í sina áttina og segja öllum sem 9
vilja hlusta: „Kalli og Palli hafa fundið fjárfúlgu!‘
Og þannig barst sagan frá einu dýrinu til annars-
Og þegar Kalli og Palli koma heim er tekið á mót*
þeim með hamingjuóskum, sem væru þeir orðiú*
milljónamæringar. Svona flýgur fiskisagan.
J