Heimilisblaðið - 01.09.1977, Qupperneq 23

Skógnrhöggsmaðurinn, sem vnrð forseti
EFTIR N. MADSEN-VORGOD
Suðurríkjamenn höfðu kjörið sér for-
^efa> harðan og ósveigjanlegan mann, sem
let Jefferson Davis. Þegar hann tók við
embætti sagði hann:
>>Nu er tíma samkomulagsins lokið, og
peir» sem seta sig upp á móti vilja okkar,
s ulu fá að lykta af púðri okkar og kenna
a stáli okkar.“
Fyrstu orrustunni tapaði her Norður-
rikjanna.
En ósigurinn varð aðeins til þess að
;ela ríkisstjórnina í ásetningi sínum. Til
leinaðarins var veitt 5000 millj. dollara
h'úlf milljón hermanna hafðir til reiðu,
Sumir þeirra voru sjálfboðaliðar. Síðar
Ulðu báðir aðilar að neyða menn til her-
PJónustu.
Hvort
sem menn höfðu skráð sig af fús-
um vilja eða ekki, börðust hennenn beggja
aðila af ofsa. En það gekk ekki vel að fá
þessa illa æfðu hermenn til að hlýðnast
skipunum. Óreglulegt göngulag á her-
göngu, óhlýðni við yfirmenn, óbeit þeirra
á því að leggja á sig erfiði var hreinasta
plága fyrir foringjana. Jafnvel þegar
þetta var farið að skána kom fyrir að her-
mennirnir sýndu slíkt agaleysi, að ákveða
upp á eigin spýtur, hvort það væri ómaks-
ins vert að halda bardaganum áfram eða
ekki, og komu á þann hátt yfirmönnum
sínum á óvart, annaðhvort með því að
hörfa aftur eða hefja ofsaleg skyndiáhlaup
á fjandmennina án skipana eða reglu. 1 liði
beggja hlupust menn undan merkjum, þeg-
ar þeir voru orðnir leiðir á herþjónust-
unni. Úr her Norðurríkjanna struku 200
f. mðu núna. Þá gekk Algie Thomas alveg
111 hennar.
>>Hetta verðið þér að segja mér nánar,“
^gði bann og deplaði augunum til hinna,
. að 'úta þá skilja, að hann væri ekki eins
gln^aldur og þeir kannski héldu eftir það,
uem hann sagði. „Segið okkur nú, kæra
- ú~rú, hvernig dettur yður í hug að vera
ei'ðinni um þetta leyti að nóttu til.“
g, yHía stökk af baki, og afþakkaði hjálp
eHffans um leið. Síðan gekk hún inn
‘^Pinn 0g að bálinu.
ar staðnæmdist hún og svipaðist um
. al þessara narðgerðu manna, sem voru
1 Kri- -
hen
^&um hana. Aðeins tveir brostu til
Uar- Það voru þeir Harry Lang og
C’
■ ^Ucck Parker. 1 augum hinna var eitt-
Slðustu
Seigvænlegt í hennar garð. T þessi
eittt> ai' köfðu þeir álitið hana eins og
vað hættulegt, sem yrði að umgang-
^EíMILISBLAÐIÐ
ast með mikilli varkárni, af því að hún
var sú, sem Skugginn hafði valið sér. Lang
og Chuck Parker voru þeir einu, sem höfðu
þorað að leita ásta hennar.
„Talið þér bara, ungfrú Rann,“ sagði
sheriffinn. „Við erum allir vinir yðar og
Plummers, og það, sem við gerum, er
einnig yður fyrir beztu. Segið okkur allt
af létta og útskýrið fyrir okkur, hvemig
það getur átt sér stað, að sá maður, sem
við eltum, er ekki Skugginn. Við vitum
allir, að þér eruð sú einasta, sem hafið
séð framan í hann.“
„Það er ... það er einkennileg saga að
segja frá því,“ byrjaði hún og var óstyrk
í málrómnum. Fyrst núna sá hún, hvað
málið var raunverulega flókið. „Ég skai
segja ykkur oins og er, og þá vei’ðið þið
að trúa því, sem ég segi.“
Framh.
167