Hjálpræðisorð - 01.04.1893, Blaðsíða 1

LANDSBOKASAFN
isorð.
Nr. 4. Reykjarík. 1893.
7. Syndin alveg fyrirgefin og gleymd.
#Jeg skrifa mitfc lögmál á þeirra hjörtu, og
jeg vil vera þeirra Guð, og þeir skulu vera mitfc
fólk, því jeg vil fyrirgefa þeirra misgjörð og ekki
framar hugsa til þeirra synda«. (Jerem. 31, 33.
34. sbr. 32, 40. og 38. 8.).
Eilíft lof og dýrð sje náðugum Guði fyrir
þenna ríkdóm sinnar miskunnar, þar það er hans
innilegasti vilji að frelsa syndarana.
Aldrei framar minnst synda þeirra!!!
Meðsyndari minn! .Verður eigi sála þin hrif-
in af þessari fullvissu ? Pyllist ekki hjarta þitt
dýrðlegum fögnuði? Hugsaðu til þess, að allar
syndir þínar, hversu margar sem þær eru, og and-
styggilegar; og hversu lengi sem þxr hefir í þeim
legið, »pá skal þeirra eigi framar minnst vcrðau.
jpetta er líf 1 stað dauða, gleði f stað sorgar;
von í stað örvæntingar; í stuttu máli: allt það,
sem aumur syndari þarfnast, eða óskað getur.
O! örvæntingárfulli syndari, sem samvizkan
hefir sannfært um synd, lít þú upp með von; trúðu
Guðs orði, og syng með fögnuði. Sýng þú honum
lof, sem svo náðarsamlega kallar hinn þverbrotn-
asta syndara á jörðunni til apfcurhvarfs og til
barnslegrar trúar, á fullnægjandi fórn og rjefcfclæt-