Hljómlistin - 01.03.1913, Blaðsíða 5

HLJÓMLISTIN
45
Þistilfirði. — Mér er eigi kunnugt um
nám hennar, en hún mun varla hafa
spilað nema eitt ár eða svo í kirkjunni.
9. Kristján Sigtryggsson, f. 21. Marz 1876.
— Lærði hjá Sigurgeiri Jónssyni frá
Stóruvöllum 1897—’98. Eignaðist orgel
árið 1900, og hefir átl það.síðan. Auk
þess, að Kr. S. spilaði hér, hefir hann
gegnt organistastörfum tíma og tima
i öðrum kirkjum.
10. Björn Vigfússon, f. 13. Sept. 1877. —
Eignaðist orgel 1898 og lekk þá hálfs
mánaðar tilsögn þann vetur. Hafði
hann nokkru áður lesið og lært á
eigin hönd Söngreglur Jónasar Helga-
sonar og lílið eilt siðar Söngfræði Bj.
Kristjánssonar. Lærði hann þá jafn-
hliða lög á langspil eftir nótum. Vorið
1895 náði hann í þrírödduðu sálma-
söngsbók P. Guðjohnsen’s hjá sóknar-
presti sínum, síra Porleifi Jónssyni á
Skinnastað. Sama veturinn kom orgel
í Axarfjörðinn, 3 állundir, og har það
maður á bakinu! En enginn maður i
sveilinni átti nótnabækur, aðrir en þeir
Björn, síra Þ. J. og orgeleigandinn,
kennari Björns. í kirkjunni var ætíð
sungið einraddað að þessu, en Björn
fór þá að læra bassa og syngja þá i
kirkjunni. Árið 1897 var keypt orgel
i Skinnastaðarkirkju. Var Björn oi-gan-
isli þar frá 1898—1906 eða 7 ár. Þá
ílultisl hann til Húsavíkur. Hér tók
hann við organistastörfum 1911 og
stundar þau enn.
Bj. V. hefir spilað undir fyrir ein-
söngvara, t. d. Þórð lækni Pálsson o. 11.
Eins og sjá má á þessu ylirliti, hefir
Björn alið sig sjálfur upp í sönglegu
tilliti, og er alveg furða, hve listfengur
hann er á orgel, þegar alls er gætt.
Eg hefi t. d. oft heyrt hann leika
»Adagio und Menuelt aus. der C-dur
Symphonie« J. Haydn’s, sömuleiðis
»Stánchen« eftir Schubert (í D-moll),
o. fl., bæði lélt og liðlega.
Hann stóð fyrir samsöngnum á aldar-
afmæli Péturs Guðjohnsen’s 29. Nóv. sl.
c. Sálmalögln.
Frá þvi, er Magnús Einarsson var hér,
hefir kirkjusöngurinn jafnaðarlega verið
fjói’raddaður. Auðvitað mál er það, að
eigi er sungið æfinlega fjórraddað, en við
allar hátíðlegar messugjörðir er það gjört
og oft ella. — Nú sem stendur er kirkju-
söngsbók Sigf. Einarssonar mest noluð, og
Viðbætir sira Bjarna Þorsteinssonar síðan i
baust. — Jafnan er æfður kirkjusöngur að
meira eða minna leyti fyrir jóla- og nýjárs-
hátíðirnar, og Hátíðasöngvarnir þá notaðir.
— Um lagavalið er margt að segja, en fæst
af því hefir almenna þýðingu. Auk hinna
eldri kirkjulaga eru nú sem stendur þessi
lög meðal annars sungin:
1. Ó, guð vors lands (Svb. Svb.)
2. Guð hæst í hæð (Schulz) . .
3. Þig, Drottinn, himnarnir, o.
s. frv. (Beethoven)..........
4. Á bendur fel þú bonum (M.
Haydn).......................
5. Sjá þann hinn mikla (Grieg)
6. Við sérhver takmörk líða
(Schulz).....................
7. Himnafaðir hér (Weyse) . .
8. Bjargið alda (Mason) ....
9. Hærra, minn guð, lil þin
(Mason)......................
10. Guð, þú hlessar alla, alla . .
o. s. frv.
En liinsvegar hafa nokkur eldri lög horfið
með öllu eða nærfelt úr kirkjusöngnum, og
eru þau sum falleg. Eg minnist t. d. eigi
að hafa heyrt farið með lagið: »Aví, aví,
mig auman mann« (Heyr mín hljóð). Er
það mín persónuleg skoðun, að slíkt sé illa
farið.
2. Söngur annars efnis.
Helztu söngfélögin.
Erfitt er um söngfélögin hér að rita.
Þau hafa mörg verið slofnuð, en — »alt
J Ali. messugj.
} Tækifæri.
• Alm. messugj.