Hljómlistin - 01.03.1913, Síða 7
HLJÓMLISTIN
47
Nálega á hverri sanikomu er meira og
minna sungið, og er |iað skoðað sem sjálf-
sagður hlutur.
Fáir eru hér, sem kalla má reglulega
vel að sér í söngfræði, og helzt engir, sem
nokkuð verulegt vita í hljómfræði, og kem-
ur það sér afar-illa. — Prátt fyrir það og
annað, sem að kann að vera, vona eg þó,
að hér muni ætíð búa
söngelskandi fölk.
Bréfkaflar.
Úr Strandasýslu.
------»Harmonium eru í Kollafjarðar-
neskirkju og Árneskirkju. í Kollafjarðarnes-
kirkju frá Kimbolt í Chicago, með þreföldu
hljóði, 4, 8 og 16 ióta, og kostaði 450 kr.
hingað komið, — en í Árneskirkju frá Hö-
rúgel i Leipzig, með þreföldu hljóði, og
kostaði tæpar 400 kr., útvegað af Jóni
Pálssyni. — Organistar við kirkjurnar eru:
Sigurgeir Ásgeirsson við Iíollafjarðarnes-
kirkju, en Pélur Guðmundsson í Ófeigsíirði
við Árneskirkju. — Orgel er búið að vera
4 ár í Kollafjarðarneskirkju, en 3 ár í Ár-
neskirkju. — Af þvi nokkur söngþekking
hefir breiðst út frá barna- og unglinga-
skólanum á Heydalsá, þá má söngur tel-
jast fremur góður i Kollafjarðarneskirkju,
eftir því sem gerist i sveitakirkjum; en í
Árneskirkju eru aftur fremur litlir söng-
kraftar, er stafar líka af strjálbygð, að eigi
mætir við messu sönglólk langt i burtu.
í þremur kirkjum: óspakseyrar-, Staðar-
og Kaldrananeskirkju, eru engin orgel og
söngur lélegur og á hriplingabjörgum með
forsöngvara.
Söngþekking svona yfirleitt er ekki gotl
að segja hvort sé góð, lakleg eða i meðal-
lagi, samanborið við önnur pláss, þvi að
kunnugleik hrestur mig til þess, að dæma
um það. Söngþekking hefir helzt breiðst
úl l'rá skólanum á Heydalsá hér um mið-
sýsluna, og þar lærði organistinn við Ár-
neskirkju. Einstakir menn eiga og har-
monium heima hjá sér, t. d. eru 2 i Ó-
spakseyrarhreppi, 1 í Kollaiirði, 1 í Hról'-
bergshreppi og 4 i Árneshreppi. Önnur
hljóðfæri eru eigi nema harmonikur og
grammófónar og svoleiðis gargskjóður.
Langspii eru nú alveg fallin úr sögunni,
síðan menn fóru að venjast harmonium.
Fyrsla harmoniið lcorn liingað i miðsýsl-
una að Heydalsá til Sigurgeirs Ásgeirssonar,
árið 1897; siðan hafa þau verið að smá-
tinast inn í sýsluna.«-------
Nýdáinn er í Kaupmannahöfn Christian
Barnekow, merkur söngfræðingur og tón-
skáld; hann andaðist á skirdag (20. þ. m.)
eftir viku banalegu. Barnekow var kom-
inn af gamalli, danskri aðalsætt og fæddur
28. júlí 1837 í St. Sauveur, smábæ einum
suður í Pýreneafjöllum á Frakklandi, en
kom tveggja ára til Danmerkur og ólst
þar upp siðan. Þegar hann hafði tekið
stúdentspróf, helgaði hann alt starf sitt
upp frá þvi sönglistinni og liggur mikið
eftir hann af lónverkum, enda er hann
talinn með merkari tónskáldum Dana og
einhver hinn fjölhæfasli. Hann fékk pró-
fessors-nafnbót 1891 og hefir um langan
tíma verið formaður i ýmsum merkustu
söngstofnunum Dana. Hér á landi mun
hann vera kunnastur fyrir »kóralbók«
sina, sem fyrsl kom út 1878 og siðan hefir
verið gefin úl nokkrum sinnum (4. útg.
1899).