Jólabókin - 24.12.1910, Blaðsíða 17

17
færa honum, annað en liættur og áhyggjur? Eg
hefl jaftian sagl að bezt væri, bæði honum og oltk-
ur, að hann yrði aldrei annað en trésmiður i
Nazaret«.
»Frá því er hann var á fltnta ári, hcfir ekkert
övenjulegt um hann skeð«, mælti móðirin hug-
lostin. »Og sjálfur minnist ltann einskis þess, er
viðbará bernskuárum hans. Ifann cr nú að öllu
sem önnur börn. Hvað sem öðru líður, verður
guðs vilji að fullkomnast; en þó er sem eg dirtist
að vona, að drottinn muni af náð sinni velja ein-
ltvern annan lil stórræðanna, en lofa mér að halda
syni mínum hjá mér«.
»Eg þykist þess viss fyrir mitt leyti«, svaraði
tnaðurinn, »að fái hann enga vitneskju um fyrir-
brigði þau, er gerðust meðan hann var í bernsku,
þá sé öllu óliætt«.
»Eg minnist aldrei á þá liluli við hann«, mælti
konan. »En eg kviði því þó ætið, að eitthvað
kunni að koma fyrir, sent bendi honum lil þess,
Itver liann er, — án þcss að eg fái að því gert.
En þó kveið eg þvi mest, að fara með hann hing-
að upp í inusterið«.
»Vcrutn þvi glöð, er við sjáum, að nú er hættan
sú utn garð gengin«, svaraði maðurinn. »Og inn-
an skamms verðum við kontin heim með hann
ai'tur til Nazaret«.
»Spekingarnir í musterinu ltafa skotið mér
skelk í bringu«, mælti konan. »Mér stóð ótti at
2