Jólabókin - 24.12.1910, Blaðsíða 21

21
komu að hliðinu mikla, með súlnaröðunuin finim-
földu. Par stóðu i liorni tvœr svartar marmara-
stoðir á einum stalli og svo náseltar hvor annari,
að vart varð koniið háhnstrái í milli þeirra. Pær
voru liáar og tigulegar, með skrautlegum liausuin
og á þá skorin kynleg dýrahöfuð. Stoðirnar sjálfar
voru alsettar merkjum og kroti, svo að ckki var
gómstór blettur auður, og öðru fremur virlust þær
vera slitnar og aí sér gengnar, og gólfið umhverf-
is þær eytt og urið af troðningi.
Drengurinn nam enn staðar og sþurði móður
sína: »Hvaða stoðir eru þetta?«
»Pað eru sloðirnar sem Abraiiam forfaðir okk-
ar llutti mcð sér frá Kaldeu og kallaði lilið rétl-
lœtisins. Sá, sem komist fær milli þeirra, liann er
syndlaus og réttlátur fyrir guði«.
Drcngurinn stóð kyrr oghorfði stórum nugum
á stoðirnar.
»Pú ert vísl ekki að liugsa uin að reyna að
komast i milli þeirra?« sþurði móðir hans og brosti.
»Sjáðu, livernig gólfið i kringum þær er slitið af
stimpingum liinna mörgu, er reynt hafa að komast
gegnum bilið mjóa — en engum tekist. Flýttu þér
nú! Eg heyri hljóminn í eirhurðunum miklu;
musterisþjónarnir þrjátíu leggjast nú á þær til að
oka þeim«.
Drengurinn litli lá vakandi í tjaldinu alla nótl-
ina og gat ekki um annað hugsað en hlið réttlæt-