Jólabókin - 24.12.1910, Blaðsíða 28

28
umhverfis liann og styðja hann svo að liann dytti
ekki. Pað var eins og hann bærist á vængjum.
En þegar drengurinn gekk yfir um, söng við
í svcrðinu svo hátt, að öllum varð litið þangað.
Felmtri mikluni og undrun sló á mannfjöld-
ann, er á þetta horfði. Prestarnir urðu fyrstir að
átta sig. Peir sendu þegar eftir fátæka manninum,
og sögðu við liann: »Gud hefir gjört kraftaverk
til þess að sýna okkur, aö liann vill þiggja gjöf
þína. Kom þú með lambið, og vér skulum
fórna því«.
Að því loknu spurðu þeir eftir drcngnum lilla,
er gengið hafði vfir gjána. En þegar farið var að
svipast að honum, var liann allur á hrolt.
Iíann hafði sem sé, er hann var kominn yfir
gjána, minst foreldra sinna og heimferðarinnar.
Hann vissi það ekki, að nú var farið að lialla degi,
en hugsaði með sér: nú verð eg að liraða mér,
svo að þau þurfi ekki að bíða min. En fyrst ætla
eg að bregða mér snöggvast inn og líta á rödd
konungs konunganna.
Og hann vatt sér gegnum mannþyrpingunainn
i dimmu súlnagöngin, þar sem eirlúðurinn reis
upp við vegginn.
Þegar hann virli fyrir sc lúðurinn og mintist
þess, að sá sem náð gæti hljóði úrhonum, mundi
ná yíirráðum yfir öllum þjóðum lieims, fanst
honum hann bera af öllu öðru er hann hafði séð;