Jólabókin - 24.12.1910, Blaðsíða 31

31
urinn, eins og til að reyna hvort hann gœti vald-
ið honum.
Og hann fann að lúðurinn lyftist sjálfkrafa
upp að vörum hans. Og af andardrætti hans söng
hátt og snalt í lúðrinum, svo að undir tók i öllu
musterinu.
Öllum varð nú lilið pangað, og sjá: ofurlltill
drenghnokki stóð með lúðurinn við munn sér og
seiddi úr lionum tóna svo sterka, að hvelfingar og
súlur nötruðu!
Peir, sem reitt höfðu til höggs við unglinginn,
létu nú hendur falla máttlausar, og vitringurinn
mælti við hann:
»Kom pú og seztu hér við fætur mér sem áð-
ur. Guð hefir gert kraftaverk til pess að sanna
mér að pað er hans vilji, að pú fræðist um kenn-
ingu lians«.
* *
Pað var komið kvöld. Ileim veginn til Jerú-
salcm kom maður og kona og gcngu liratt. Þau
virtust mjög áhyggjufull og óróleg, og pau kölluðu
til allra sem pau mættu: »Sonur okkar hefirvilst
frá okkur. Við héldum að hann liefði orðið sam-
ferða einhverjum ællingja okkar eða nágranna, en
enginn peirra liefir séð hann. Hefir enginn ykkar
mætt litlum einmana smádreng?«
Peir, sem komu frá Jerúsalem, svöruðu: »Nei,
son ykkar höfum við ekki séð; en i musterinu