Jólabókin - 24.12.1910, Blaðsíða 36

36
pvi, að verða undir, komast ekki áfram, gleymast
eða drukna i þessum sí-þjótandi fólksstraum.
Þegar svo jólin nálgast, þá kastar tólfunum.
Pað er eins og straumarnir um göturnar strikki
og liarðni, og fjölmcnnis liringiðan þyrlist áfram
með tvöfaldri íerð. Búðagluggarnir ljóma með
enn meira ljósmagni cn áður og allskonar jóla-
skrauti er tildrað þar til sýnis, stundum með ein-
stakri list og hugvitssemi. Búðagluggarnir eru
eilt af því, sem einna mest prýðir stórborgir og
aldrei ná þeir annari cins fegurð eins og undir
jólin. Enginn kjallaraholu-gluggi er svo vesæl-
legur, að ekki sé reynt að prýða hann með ein-
hverju jólaskrauti og setja þangað ljós, sc þar
verzlunar-nefna inni fyrir. Hin miklu vöruhús,
eins og t. d. »Magasin du Nord«, eru í einlægu
Ijóshafi írá kjallara að kvistum, og slá breið-
um skágeislum ofan á torgin eða strætin, þar sem
alt úir og grúir af fólki — gangandi, akandi eða
standandi framan við gluggana, til þess að horfa
á jólavarninginn. Það eru lög í Kaupmannahöfn,
að halda má opnum búðum sunnudaginn fyrir
jól, til þess aó erilðismenn, sem vinna alla virka
daga, eigi liægra með að kaupa scr til jólanna.
Og sunnudaginn fyrir jól, annað árið sem eg var
í Höín, sýndi leljarinn (Tælleapparatet) í aðaldyr-
unum á »Magasin du Nord«, að 30,000 manns höfðu
gengið inn um þær um daginn. Petta er að eins
sagt til dæmis um ösina í búðunum fyrir jölin.