Alþýðublaðið - 02.05.1923, Page 3

ALIÞ^ÐUBLAÐIB
3
: Smáteoit 6r • mtmil
eítir Odd Sip urgeirssoc. — Þðtta
er önnu" aukin og endurbætt
útgáfa þ'essa smárits, sem er
skemtUégt, fróðíegt á SÍna visu
og einkersniíegt. Hafa mensi !íka
sýni'eira kunnað að meta það,
því að íátítt er, að svona skamt
f;é tnilli útgáfna hér á Íasidi, og
vísast feilur þessi útgáfa ekki
ver í geð roanna en hio. Ekki
veit égv nema út verði komih
þriðja útgáfan er þetta kemur
á prent.
Yí’irlýsing.
Um !eið og ég undirritáður
afturkalla þér með öíl þau um~
raæii lið fyrir lið, er ég hafði
um Litla Kíepp og forstöðumann
hans, Guðmund Sigurjónsson, í
grein þeirri, er ég reit í 86.
tölublað >Alþýðubíaðsins<, er út
kom 18. f. m., bið ég auðmjúk-
lega fyrirgéfningar á beim, og
íýai 'ég jafnframt yfir, að ég álít
þau ummæii með ö!fu ómakleg,
enda var þessi • grein rituð að
óvfirvey uðu máti og einungis fyrir
áeggjan óvina forstöðumannsins.
i. maí 1923.
Ingvar Sigurðsson.
Fyrirspurn.
Er það leyfilegt af sambýlis-
konu. sem er leigjandi, að hella
úr næturgagni sínu þvagi o. fl.
þar inni setn matur er eldaður, og
utan í sambýlisíólk sitt?
Er ekki hægt að úrskurða
samstundis út úr húsum manna
slíkt fólk, ef yfir er kært?
Húseigandi.
Svar: Um hið fyrra er það
að segja, að í 219. gr. hegning-
arlaganna segir svo: > . .. fyrir
hverja móðgun í látæði eða
annari athö'n. sem lýsir óvirð-
rngu. ska! gjaida sektir ak að
400 kr. eða það varðar eiuföídu
fangeísi alt að 6 mánuði.< Um
hið síðara er ráðlegast að leita
álits húsaleigunefndar.
JJsmið sjölfQf* um §æðin
Skakan Jítur þannig út:
fH4 §mjcrlikisger&in iEegkjavíicj
Ung hjón óska eftir 1 — 2
herbergjum moð aðgangi áð eld-
húsi (he!zt í Vesturbænum). Upp-
lýsingar á Brunostíg 10 eða í
síma 909.
Edgar Kica Burroughs: Dýj« Tsrzsaiis»
Pardusdýrið var komið upp í stórt ti é, er Tarzan
sá það, og fyrii' neðán það og umhv.er'fls það sá
hann flokk Akúts siæpást í dálitlu rjððri.
Akút vav næstur Shítu.
Hinn stóri köttur lá hulinn laufl á greininni,
búinn til stökks. Hann beið þess að eins rólegur,
að hinn stóri mannapi kæmi í færí.
Tarzan kom sér hljóðlega fyrir i sama tténu og
Shítá, en lítið eitt ofan við hana. í vinstri hendi
hélt hann á steinhnífl sínum. Hann heíði fremur
kosið að nota snöruna, en limar trésins hömluðu
honum.
Akút var nú korninn beint undir tréð. Shíta dró
hljóðlega afturfæturna betur undir sig, réri eitt
augnablik og stökk svo með óguriegú öskri á ap-
ann. Tæpri sekúndu áður en Shíta stökk, stökk
annað veiðidýr, og blandaðist ógurlegt öskur þe&s
saman við öskur pardusdýrsina.
Pegav Akút leit upp, sá hano Shítu því nær beint
uppi yflr sór og á baki Íieiraar hum hvíta, aþa, sem
barist hafði við hann fyrii' nokkru við vatnið
mikla.
Tennur aparoannsins voru á kafl aftan á hálsi
Shítu, og hægri handleggurinn spenti um kverkarnav;
í vinstri hendinni liélt haan á steini og baiði hon-
um hvað eftir anuað í síðu pardusdýisins aftan
við viastra herðarblaðið
Akút gat máunlega sfcokkið fcil hl ðar og forðast
jntunig bráðum bana. LJu hann hefúi haá| hlofcið,
hefði þessi skógarskrýmsli lent ofan á honum.
Með braki miklu féllu þau til jarðar rótt hjá
honum. Shíta öskraði, urraði og stundi hræðilega;
en hvíti apinn hékk þrákelknislega og þegjandi
við hana, hvernig sem hún lét.
Margsinnum sökk hnífurinn á kaf, og loksins valt
Shíta á hliðina,, teygði úr öllum öngum, kiptist til
og dó.
Pá reigði apamaöurinn höfuðið aftur á bak og
rak upp hið vilfca siguröskur sifct.
Akúfc og fólagar hans gláptu hissa á hræ Shífcu
og hinn granna hvita apa, er hafði drepið hana.
Tarzan tók fyrr til máls.
Rann hafði af vísum ástæðum bjargað lífi Akúts,
og hann þekti apana svo vel og gáfur þeirra, að
hann vissi, að nauðsynlegt var að gera þeim strax
þá ástæðu skiljanlega.
»Ég er Tarzan apabróðir,« sagði hann. >Mikill
veiðir. Mikill fullhugi. Yið valnið mikla þirmdi ég
lífi Akúts, er ég gat tekið það og orðið konungur
ykkar. Nú bjargiði óg Akút frá því að bíða bana
fyrir klóra Shilu.
Pegar Akúfc eða flokkur Akiits er í hættu, þá
skal hann kalla þannig á Taizan,< og apamaðurinn
rak upp öskur það, er apar Keichaks notuðu til
að kalla á félaga sína, er hætfcu bar að höndum.
»Og,< hélt hann áfram, »þegar þeir heyra Tarzan
kalla á þá, þá minnist þess, sem Tarzan gorði fyrir
Akút, og komið með miklum hraða. Á þetta aö
vera sYona?«