Heimir - 01.09.1909, Síða 26

22
H E I M I R
]>inn ! ÞaS er mátulegt handa þár ! Þeir ættu aö hafa brotiö
þig allan, handleggina og hausinn ! ”
Hann svaraöi engu. Hann vissi hvaöan ú sig stóö veöriö.
Hann reyndi aö flýja undan því og kallaöi á húsfreyjuna og baö
hana utn vatn.
“Já geröu svo vel,” sagöi Maríanna. “Er ekki sú sem þú
elskar viö hendina til að hjálpa þér. ? Þú færö þó aö fínna til
hennar vegna ! ”—Hver gat séö á henni aö orðin skáru brjóst
liennar einsog beittur hnífur. ?
“Maríanna,” sagöi sjúklingurinn aö lokum. “Eg vil ekki
segja sjálfan mig betri en ég er. Idef gert rangt, en ekki eins
tnikiö og þú heldur. Svo heföi ég aldrei getaö gleymt sjálfum
mér.
“Ljúgðu engu ! ” kallaöi hún upp. “ Menn beinbrjóta
ekki aöra af afbrýöissemi fyrir engar sakir.”
Eftir nokkra þögn sagöi hann meö þráa : “Hver kvelst af
því nema ég sjálfur ? Þegar þú tekur því til svona, hverjum
kemur þaö þá viö.?”
“Hverjum kemur þaö viö, spyrðu,” sagöi hún meö hægö.
“Hverjum hefurðu heitiö trygö Hans ? A síöustu Pálsmessu ?
Veiztu þaö ? Viltu vera mér trúr, ? spurði ég þig. Og þú,
hvaö lnigsar þú urn mig ? Maöur sem brýtur drengskaparorö
sitt ! Þú heflr sjálfur sagt aö þaö væri eins gilt og hvert annaö
drengskaparorö að lofa unnustu sinni að vera henni trúr. Fan-
tur sá, sem þaö brýtur ! Og nú, eftir einar sex vikur ? Eg A
þarf ekki að segja hvaö þú ert, þú hefir sjálfur sýnt það.”
Hann reisti sig á olnbogan og sagöi bistur : “Getur þú
boriö á mig nokkurt ódæöi ? Hefir þú séð þaö ? ” ^
Nú varö hún hamslaus : “iíera á móti ! Bera á móti !
Þú ert mesti fantur. Vegna þess aö ég haíi ekki séð þaö berön
á móti því. Þaö yrði laglegt hjónaband, þegar þú hugsar : bara
ef hún ekki sér það. H,var á trygöin aö vera, fyrst eða seinast?
Til hvers gifti ég mig nema til aö eiga trúan mann. Eg get
líka verið ógift. Hjá bróöir rnínum skortir mig ekkert. Og
þaö væri þúsund sinnum befra að vera vinnukona alla æfi en